نقد و بررسی گوشی Samsung Galaxy Core Prime - سامسونگ گلکسی Core Prime
در ابتدا
سری گوشیهای Galaxy Core برداشت سامسونگ از یک گوشی همراه هوشمند ضروری است. گوشی Galaxy Core Prime به روز رسانی کننده فرمول پایه در دو حوزه می باشد یعنی یک دوربین و یک تراشه اندکی بهتر و همچنین جایگزینی کوچکتر برای گوشی Galaxy Grand Prime به شمار می رود.
این گوشی تنها چند ماه بعد از عرضه گوشی Galaxy Core II معرفی شد (بدون توجه به گوشی های Core LTE، Core Lite LTE و چندتای دیگر) ولی به نسبت تمام اعضای این خانواده یقینا پیشرفته داشته است، حتی اگر اکثر ویژگی های آن با سایر اعضای خانواده Core ها مشترک باشد.
به عنوان شروع، اولین آن ها تراشه توانای Snapdragon 410 است. دوربین 5 مگاپیکسلی با کیفیت 720p در دیگر Coreها دیده میشود، ولی همچنین در بین آن ها بهترین است. دوربین جلو همچنان بهترین است، یک دوربین 2 مگاپیکسلی با قابلیت گرفتن ویدیوهای 480p، در حالیکه در سایرین یا خبری از دوربین جلو نیست یا از نوع 1 مگاپیکسلی می باشد.
با توجه به تراشه 64 بیتی و آپدیت سیستم عامل این گوشی به اندروید آب نبات چوبی میتوان انتظارهای زیادی از آن داشت. مزیت دیگر این گوشی به نسبت گوشی Galaxy Core II دوربین آن است، گوشی که دوربین 5 مگاپیکسلی ویدیوهای 480p ضبط می کرد و یک دوربین جلو هم با قابلیت گرفتن ویدیوهای 480p به چشم می خورد. سه مدل دیگر خانواده Core ( Plus، LTE و Lite LTE) نیز ویدیوهای 720p می گیرند، ولی از کیفیت دوربین جلوی Core Prime بی بهره هستند.
طراحی و ساخت
ارتفاع این گوشی 130.8، پهنای آن 67.9 و ضخامتش 8.8 میلی متر می باشد. از نظر این ابعاد تقریبا مشابه با Moto G می باشد، ولی 3 میلی متر نازک تر است. با توجه به اینکه هر دو گوشی صفحه نمایش و باتری با ظرفیت یکسان دارند، آن چنان بد نیست، گرچه Moto G با سختی از نظر ضخامت لبه های صفحه نمایش درخشان عمل می کند.
از نظر طراحی این گوشی بسیار مشابه با سایر گوشی های گلکسی می باشد و تلاش زیادی سامسونگ در این بخش به خرج نداده است.
صفحه نمایش این گوشی از نوع LCD معمولی با ابعاد 4.5 اینچ بدون عامل حفاظتی اضافه می باشد. همچنین لبه های صفحه نمایش از نظر اندازه متوسط می باشند.
عدم وجود سنسور نور محیطی که برای تنظیم خودکار نور صفحه نمایش ضروری است، کاملا بارز است. سنسور مجاورتی همچنان دیده می شود تا در زمان مکالمه صفحه نمایش خاموش شود.
زیر صفحه نمایش کلید سخت افزاری home را با رنگی متالیک روی حلقه آن داریم به همراه دو کلید خازنی یعنی کلید Back و App Switcher.
در پنل پشتی این گوشی ترتیب مشابهی با گوشی گلکسی اس 3 می بینیم، یعنی دوربین پشتی که در مجاورت آن فلش الایدی اش دیده می شود و بلندگو. این پنل از همان مواردی ساخته شده است که در Grand Prime به کار برده شده است، یعنی براق است، ولی صیقل یافته و لیز نیست و زیر نور خورشید می درخشد. به خوبی می تواند اثرات انگشت و لک را مخفی کند، ولی نظر شخصی ما این است که ظاهر سطحی مروارید مانند آن ترجیحا زنانه میباشد، البته باید اشاره کرد لمس این گوشی لذت خاصی ندارد.
زیر قاب پشتی این گوشی باتری با ظرفیت 2000 میلی آمپر ساعتی به همراه جایگاه سیم کارت با قطع میکرو و کارت حافظه خارجی دیده میشود. این جایگاه به صورت ترکیبی است یعنی سیم کارت در بالای کارت حافظه خارجی قرار می گیرد و هردو توسط باتری مسدود می شوند، بنابراین قابلیت Hot-swap اینجا دیده نمی شود. در مدل دو سیم کارت خور، در سمت چپ اسلات دومی هم دیده می شود.
در بالای این گوشی جک هدفون 3.5 میلی متری و در پایین پورت microUSB 2.0 دیده می شود. نزدیک پورت USB تک میکروفون را داریم، یعنی خبری از لغو فعال نویز و ضبط صدا به صورت استریو نیست.
دکمه تنظیم حجم صدا در سمت چپ و کلید پاور در سمت راست با اندازه ای معقول قرار گرفته اند و استفاده از آن ها نسبتا راحت می باشد.
با آنکه ما زیاد عاشق چشو ابروی ظاهر و مواد به کار برده شده و حسی که به کاربر دست می داد نبودیم، ولی کیفیت نهایی ساخت این گوشی خوب است. حلقه متالیک اطراف کنار گوشی پلاستیکی است ولی محکم می باشد. این گوشی با وزن 130 گرمی که دارد در دست محکم حس می شود.
وزن این گوشی به صورت یکنواختی نیز پخش شده است و ظاهر خارجی پلاستیکی آن باعث می شود به خوبی و به شکل محکمی در دست جا گیرد، هرگز نگرانی در مورد افتادن این گوشی نداشتیم.
صفحه نمایش ضعیف
گوشی سامسونگ گلکسی Core Prime دارای یک صفحه نمایش 4.5 اینچی با رزولوشن WVGA، یعنی از نظر ارقام 480x800 پیکسل می باشد. سری گوشی های Core به سختی از این ارقام تجاوز می کنند و حتی اگر چنین چیزی به چشم بخورد در نهایت با یک صفحه نمایش 4.7 اینچی و رزولوشن 540x960 روبرو خواهیم بود.
این صفحه نمایش یک LCD معمولی با فن آوری TFT می باشد که در ابتدا کاملا خوب به نظر می آمد. تست های ما نشان از این داشت با آنکه امکان مشاهده صفحه نمایش از زوایای مختلف با توجه به عدم وجود فن آوری IPS خوب بود، ولی جنبه بد ماجرا هم نسبت ضعیف کنتراست می باشد.
تصاویر هم خیلی رنگ و رو رفته به نظر میآیند که تاثیر منفی بر روی رنگ ها نیز می گذارد، رنگ ها خسته کننده به نظر می آیند و اشباع نمی باشند. صفحه نمایش در یک سطح با صفحه نمایش گوشی Grand Prime قرار ندارد، با آنکه هر دو به صورت مشترک دارای اصطلاح Grand هستند.
نسبت کنتراست در اندازه گیری های ما نسبتا خوب و برابر با 1:1000 بود ولی چنین نتیجه ای تنها در تاریکی محض به دست آمد. صفحه نمایش به نوعی قابلیت انعکاسی را دارد بنابراین حتی نور محیطی می تواند بر روی کنتراست اثر سوئی بگذارد. همچنین ما این حس را داشتیم که منحنی کنتراست صفحه نمایش به درستی تنظیم نشده است، که همین باعث بدتر شدن اوضاع می شود.
تراکم پیکسلی و شارپ بودن صفحه نمایش نیز چنگی به دل نمی زنند. تراکم پیکسلی 207ppi چیزی نیست که زیاد در مورد آن صحبت کنیم. بد نیست، متن قابل خواندن است و تصاویر به اندازه کافی شارپ به نظر می آیند، ولی به خوبی LCD های بهتری که وجود دارند نیست.
دوست داشتیم که کنتراست فدای میزان روشنایی صفحه نمایش شده باشد، ولی اینطوری نیست. این صفحه نمایش آنقدر هم روشن نیست و هرگز پایینتر از 50% حد آن را نگه نداشتیم.
در محیط بیرون زمانی که شرایط نوری خوب است تفاوت بین رنگ های مشکی و سفید اندک است ولی زمانی که شدت نور بیشتر می شود دیدن صفحه نمایش بسیار مشکل می شود.
مدل دو سیم کارت خور و انتخاب شبکه LTE
در بخش اتصالات و پشتیبانی از شبکه ها جای شگفتی دارد که Samsung Galaxy Core Prime به خوبی مجهز است. مدل پایه تک سیم کارت خور و پشتیبان شبکه های2G و 3G است. یک مدل دو سیم کارت خور هم دیده می شود که سیم کارت دوم پشتیبانی 4 باند شبکه 2G ر ادارد.
در بخش شبکه داده ها پشتیبانی از شبکه HSPA با سرعت دانلود 42.2Mbps و آپلود 5.76Mbps در سیم کارت اصلی دیده می شود. دو مدل از این گوشی یعنی G360G و G360F از شبکه LTE نیز پشتیبانی می کنند و به لطف تراشه S410 این شبکه Cat.4 است که سرعت دانلودی تا 150Mbps در اختیار شما می گذارد. متاسفانه این مدلها فعلا تنها در تایوان و چین دیده می شوند.
این گوشی از تک باند Wi-Fi b/g/nنیز پشتیبانی میکند به همراه وای فای دایرکت برای به اشتراک گذاری فایل ولی خبری از DLNA برای به اشتراک گذاری فایل های رسانه ای نیست.
پشتیبانی از بلوتوث 4.0 و حتی NFC هم دیده می شود که خیلی کم در این بخش از بازار شاهد آن هستیم.
برای موقعیت یابی استفاده از سرویس های GPS و GLONASS به همراه Beidou دیده می شود.
برای انتقال داده ها به صورت سیمی و شارژ کردن پورت microUSB 2.0 مشاهده می شود ولی دارای قابلیت های اضافی نظیر MHL یا USB OTG نیست.
باتری
این گوشی دارای باتری با ظرفیت متوسط 2000 میلی آمپر ساعتی می باشد و برای داشتن یک عملکرد خوب در این بخش تکیه بر تراشه S410 دارد. نتایج به دست آمده در تست باتری شگفت انگیز بود.
مدت زمان دوام در بخش مکالمه عالی بود، اندکی کمتر از 17 ساعت. در بخش پخش ویدیو و گردش در اینترنت آمار به دست آمده حدود 10 ساعت بود، البته باید گفت این آمار زمان استفاده از یک سیم کارت به دست آمده اند.
این آمار به همراه مدت زمان انتظار قابل قبول به معنای این است که باتری به دنبال استفاده معمولی 3 روز و تحت فشار بیشتر 2 روز دوام خواهد آورد.
رابط کاربری
این گوشی دارای اندروید کیت کت 4.4.4 می باشد که بر روی خود رابط کاربری TouchWiz را دارد. همان چیزی که در گوشی Galaxy Grand Prime دیده می شود و احتمالا در بسیاری از گوشی های حد واسط گلکسی نیز شاهد آن باشیم.
قفل صفحه نمایش پیشفرض اینترفیس کاربری TouchWiz است، یعنی یک صفحه ساده که فقط میانبر ساعت و دوربین را در خود دارد (که امکان غیرفعال سازی آن ها وجود دارد). برای خارج کردن گوشی از حالت قفل سوایپ کردن، کشیدن الگو، PIN و وارد کردن پسوورد دیده می شود.
صفحه home کاملا معمولی است. در پایین آن یک مجموعه 4 آیکونی را داری و خبری از صفحه Briefing/My Magazine نیست. شما می توانید تا 5 home داشته باشید و ترتیب آن ها را می توان عوض کرد و یکی را به عنوان پیشفرض قرار داد.
ناحیه نوتیفیکیشن مجددا شبیه به سایر گوشی های گلکسی در گذشته است ولی به نظر می رسد یک سری از قابلیتن های آن حذف شده است. میانبرهای Quick Connect و S Finder دیده نمی شوند و شاید دل کسی هم برای آن ها تنگ نشود ولی خبری از میانبری برای بازکردن تمامی تاگل ها هم نیست، حتی سوایپ دو انگشتی هم کار نمی کند. یعنی شما باید بین ردیف تاگل ها سوایپ کنید تا تاگلی که نیاز دارید را پیدا کنید. حداقل ولی راهی برای دوباره مرتب کردن تاگل ها به شیوه ای که دوست دارید، وجود دارد.
دارای یک ترتیب وسیع از تاگل های سریع است. شما می توانید طبق میل خود آن ها را مرتب و مخفی کنید، ولی اسلایدر مربوط به تنظیم روشنایی (با تاگل حالت Outdoors)، همیشه توی دید است. اگر مدل دو سیم کارت خور را دارید و از دو سیم کارت استفاده می کنید، گزینه مربوط به انتخاب سیم کارت نیز همیشه دیده می شود.
منوی تنظیمات لیستی عمودی از اپلیکیشن ها است که به دسته های مختلف دسته بندی شده است. عملکرد به درد بخور جستجو هم دیگر دیده نمی شود که می تواند کمی باعث آهسته سازی سرعت کار کاربر شود تا یاد بگیرد که هر تنظیمات مربوط به چه چیزی است.
برخلاف گوشی های پرمیموم سامسونگ این گوشی از app switcher استاندارد آندروید کیت کت استفاده می کند. یعنی لیستی عمودی از اپلیکیشن ها را با آیکون، نام و تصویرشان نشان می دهد. بر روی صفحه نمایش qHD سه تا 4 اپلیکیشن جا می شوند. میانبری برای بستن تمامی اپلیکیشن ها به چشم می خورد ولی خبری از Task manager نیز نیست.
بخش نرم افزاری گوشی گرند پرایم سامسونگ بسیار ساده شده است و واقعا یکسری از قابلیت ها را کاش حذف شده نمی دیدیم، چیزهایی نظیر سفارشی سازی تاگل های سریع و ژست های حرکتی.
پردازنده و سخت افزار
سامسونگ Galaxy Core Prime دارای تراشه 64 بیتی Snapdragon 410 می باشد. پردازنده 4 هسته ای Cortex-A53 با سرعت کلاک 1.2GHz دیده می شود. در بخش GPU نیز Adreno 306 را داریم که نسخه ای از Adreno 305 ولی با کارآیی انرژی بیشتری می باشد ولی اکثرا این واحد پردازش گرافیکی مخصوص بازی های معمولی می باشد. این گوشی یک گیگ رم دارد که به نسبت بسیاری از گوشی ها با این قیمت بهتر است، ولی چیز خاصی نیست.
در بعضی از نواحی این گوشی دارای تراشه Spreadtrum SC8830A می باشد که یک پردازنده 32 بیتی 4 هسته ای Cortex-A7 و واحد پردازش گرافیکی Mali-400MP2 را دارد ولی هردوی آن ها به نسبت همتایان خود در تراشه S410 آهسته تر می باشند.
در تست های بنچمارک ما از نظر عملکرد این گوشی قدرت رقابت با گوشی بزرگتر Grand Prime را دارد (هردو تراشه یکسانی را دارند).
گوشی Xperia E3 سونی دارای یک پردازنده 4 هسته ای Cortex-A7 با سرعت کلاک 1.2GHz می باشد، و HTC Desire 510 نیز تراشه ای مشابه با گوشی های Core Prime و Grand Prime دارد. در تست بنچمارک دیگر Galaxy Core Prime با توجه به تراشه جدیدتر از آن ها سبقت می گیرد ولی این مقدار آنقدر زیاد نیست.
در تست عملکرد پردازنده در بخش تک هسته این گوشی به نسبت رقبای خود نظیر Moto G موتورولا و گلکسی گرند پرایم سامسونگ و HTC Desire 510 بهتر می باشد.
رزولوشن پایین صفحه نمایش آنقدر فشار به GPU ضعیف آن گوشی وارد نمی کند، ولی به هرحال این واحد پردازش گرافیکی مناسب اجرای بازی های گرافیک سنگین 3 بعدی با یک فریم ریت قابل بازی نیست.
این گوشی از نظر عملکرد کلی به نسبت کلاسی که در آن رقابت میکند، خوب است. Moto G که نسخه قدیمی تری از این تراشه کمپانی Qualcomm را دارد یک گوشی حد واسط دیگر به شمار می رود ولی به نسبت گوشی سامسونگ آنقدر قوی نیست، البته به دنبال به روز رسانی به اندروید 5.0 به احتمال زیاد بهتر از قدرت این تراشه 64 بیتی می توان استفاده کرد.
خروجی صدایی که با توجه به سطحی که گوشی قرار دارد خوب است
سامسونگ گلکسی کر پرایم در تست کیفیت صدای ما عملکرد قابل قبولی داشت. این گوشی زمان اتصال به یک آمپلی فایر فعال خارجی عملکرد عالی داشت و حتی زمان اتصال جفت هدفون های استاندارد ما زیاد از عالی بودن آن کم نشود.
اولین قسمت از تست نتایجی کاملا درخشان برای این گوشی به همراه آورد که به دنبال آن خروجی صدای به خوبی بلند هم به چشم می خورد.
اضافه کردن هدفون ها باعث شکل گیری نویز القایی استریویی زیادی و اندکی اعوجاج قابل شنود شد ولی سایر نتایج آنقدر بد نبودند که به تجربه کاربر در این بخش آسیب وارد کنند. سطوح حجم صدا نیز بالاتر از حد متوسط باقی ماند.
با آن که ما در مورد خروجی صدای این گوشی چند ایرادی می توانیم بگیریم، ولی باید بگوییم نتایج به دست آمده با توجه به محدوده قیمتی گوشی بهتر از انتظار می باشند.
دوربین قابل قبول است، ولی عالی نیست
گوشی گلکسی Core Prime سامسونگ دارای یک دوربین اصلی 5 مگاپیکسلی است که ویدیوهایی با کیفیت 720p میگیرد، بهترین دوربینی که سری گوشی های Core شاهد آن بوده اند، ولی این گوشی اولین گوشی نیست که دارای این دوربین شده است. این گوشی به نسبت سایر گوشی های این سری دارای دوربین سلفی بهتری است، دوربین 2 مگاپیکسلی با قابلیت گرفتن ویدیوهای 480p که نمی توان آن را البته عالی محسوب کرد، ولی بهتر از گذشته می باشد.
اینترفیس دوربین به اندازه کافی ساده است و فاقد یکسری از قابلیت های مدل های پرچم دار می باشد. عواملی نظیر میزان ISO، کنترل میزان در معرض گذاری با نور، تعادل سفید، افکت های تصویری و تگ گذاری جغرافیایی در اختیار شما است. حالت های خاص عکاسی شامل پانوراما، Beat photo، continuous shot به همراه حالت هایی که براساس موقعیت هستند نظیر Night و Sport می شود. عجیب است خبری از حالت HDR نیست.
به دنبال باز کردن دوربین سلفی به صورت خودکار حالت Beauty face فعال می شود. در این حالت وضعیت چهره بهتر می شود، ولی خبری از یک اسلایدر برای تنظیم میزان شدت این افکت وجود ندارد.
کیفیت تصاویر طیفی از خوب تا بسیار خوب (به نسبت یک دوربین 5 مگاپیکسلی) است. رندرسازی رنگ ها تقریبا دقیق است، و پردازش کلی تصویر به شکل کاملی می باشد. جنبه منفی این دوربین مقدار بارز نویز در تصاویر می باشد. می توانید همچنین متوجه حواشی که به رنگ ارغوانی در آمده اند و همچنین هاله های بیش از حد اشباع سازی شوید گرچه این ها چیز خاصی نیستند.
مشکل دیگر اینکه دوربین چندباری در چند موقعیت فوکوس خود را از دست داد. فوکوس خودکار آهسته است و گاهی اوقات خود به خود دوباره فوکوس می کند.
تصاویر پانورامایی در حالت عمودی ارتفاعی در حدود 1200 پیکسل دارند، در حالیکه آن هایی که در حالت افقی گرفته می شود در حدود نیمی از آن هستند. فرآیند گرفتن این نوع تصاویر ساده است (گوشی را از سمت چپ به راست ببرید).
کیفیت تصویر تصاویر سراسرنما کاملا خوب است، ولی سرهم بندی آن ها نشان از اندکی از مشکلات دارد (اکثرا در رابطه با ماشین های در حال حرکت که اجتناب ناپذیر است).
ویدیوهای خوب، صدای قابل قبول
این گوشی در بهترین حالت ویدیوهای 720p با فریم ریت 30fps می گیرد که بیت ریت کلی آن ها 12Mbps و کیفیت صدا 256Kbps است (با آنکه ما تنها یک میکروفون پیدا کردیم). حالت های دیگر برای گرفتن ویدیوها با فریم ریت بالا دیده نمی شود، حتی در رزولوشن های کمتر، دوربین جلو ولی ویدیوهای VGA (640 x 480 پیکسل) می گیرد.
کیفیت ویدیوها برای این سطح از گوشی خوب است، ویدیوها شارپ هستند، روان و بدون نویز. بعضی از مسائل نظیر حواشی ارغوانی رنگ هنوز دیده می شوند (مشکل لنزها است)، ولی نتیجه کلی به نسبت دوربین ثابت دلپسندتر می باشد.
فوکوس خودکار پیوسته ولی خارج از کنترل بود، در تمام اوقات به دنبال فوکوس می گشت. اگر صحنه ای که از آن می خواهید فیلم بگیرید شلوغ است و اکشن زیادی دارد ما پیشنهاد می کنیم که برای رفع این مشکل مقدار فوکوس را ثابت کنید.
همانطور که قبلا ذکر شد این گوشی تنها یک میکروفون دارد و صدای گرفته شده در ویدیوها در واقع نمی تواند صدای واقعی استریو باشد. کیفیت صدا به طور کامل بیت ریت 256Kbps به شمار نمی رود، ولی آنقدر بد نیست و بیت ریت زیادی ضرر ندارد.
برخی تصاویر گرفته شده با دوربین سامسونگ گلکسی Core Prime را میتوانید در زیر مشاهده نمایید. ( کیفیت اصلی )
در انتها
سامسونگ دارای دستگاههایی متعددی است که برای برندهای خود "زیر برند"هایی ایجاد می کنند. سری گوشی های "Core" گوشی های ساده ای را در خود جا داده اند که بازار انبوه کشورهای در حال توسعه را هدف قرار داده اند و تحت دستگاه های بزرگتر "Grand" قرار گرفته اند. حالا سری "Prime" دیده می شود که براساس نتیجه گیری های موجود، باید به معنای یک تراشه جدید 64 بیتی Snapdragon 410 و دوربین بهتر باشد.
دوربین واقعا در گوشی Galaxy Grand Prime بهترین بود، دوربین جلوی 5 مگاپیکسلی که با قابلیت گرفتن ویدیوهای 1080p شما را شگفت زده می کرد. ولی همین قضیه را نمی توان در مورد گوشی گلکسی Core Prime گفت چون ویژگی های آن مناسب یک گوشی ابتدایی است ولی قیمتی که دارد آن را در رقابت با دستگاه های بسیار تواناتر قرار می دهد.
بزرگترین جنبه مایوس کننده در این گوشی صفحه نمایش آن است. نسبت کنتراست آن پایین است و هر زمان که شما به دستگاه نگاه می کنید به شما خیره می شود (نشان از قابلیت انعکاسی آن). نداشتن یک رزولوشن اچ دی قابل بخشش است (به ویژه با امکان مشاهده صفحه نمایش از زوایای مختلف)، ولی کیفیت تصویر پایین تر از چیزی است که در دستگاه های ارزان تر دیده می شود.
تراشه S410 عملکردی خوب در اجرای بخش نرم افزاری دارد و با آنکه ما حذف بخش های غیر ضروری رابط کاربری TouchWiz را از سوی سامسونگ دوست داشتیم (تا جای بیشتری در فضای ذخیره سازی 8 گیگابایتی باز شود)، ولی ای کاش بعضی از تغییرات مثبت دیگر را حفظ کرده بود نظیر موزیک پلیر اختصاصی عالی یا عملکرد بهتر مرورگر وب.
دوربین در گرفتن ویدیوها عملکرد توانمندی دارد (تا زمانی که به یاد داشته باشید فوکوس خودکار پیوسته را خاموش کنید)، ولی می توانست در رابطه با بحث تصاویر ثابت بهتر عمل کند. حالت HDR نیز دیده نمی شود.
پشتیبانی از شبکه LTE می توانست در رقابت این گوشی را کمی جلو بیاندازد، ولی اگر به دنبال یک گوشی ارزان هستید یقینا در رابطه با بسته های اینترنتی هم زیاد سخاوت به خرج نمی دهید. و البته هم دلیل اینکه شبکه سریع LTE را روی یک صفحه نمایش 800x480 پیکسلی با یک مرورگر وب آهسته بخواهیم را حتی مطمئن نیستیم. وجود یک مدل انتخابی دو سیم کارت خور به نظر مفیدتر می آید.
قابلیت های کلیدی
▲ وجود مدل دو سیم کارت خور
▲ صفحه نمایش 4.5 اینچی با فن آوری TFT و رزولوشن 480x800
▲ اندروید 4.4 به همراه رابط کاربری TouchWiz UX و پشتیبانی از تم
▲ فضای ذخیره سازی داخلی 8 گیگابایتی، پشتیبانی از کارت حافظه خارجی
▲ دوربین 5 مگاپیکسلی به همراه فلاش LED با قابلیت گرفتن ویدیوهای 720p،a
▲ دوربین جلو ( سلفی ) 2 مگاپیکسلی
▲ باتری با ظرفیت 2000 میلی آمپر ساعتی
معایب اصلی
▼ تراکم پیکسلی پایین صفحه نمایش در حد گوشیهای رده پایین
▼ عدم وجود شیشه محافظ صفحه نمایش
▼ عدم وجود سنسور تنظیم خودکار روشنایی صفحه نمایش
▼ عدم پشتیبانی از USB OTG
