دوربین
دوربین محک زده شده 12 مگاپیکسلی دارای فناوری پیکسل دوتایی سامسونگ است و در نسل دیگری از پرچمدارهای این شرکت به کار گرفته شده است. این غول کرهای آن را ارزشمند دانسته و هرگونه استفاده از سیستم دوربین دوگانه پر زرق و برق را یک سال دیگر به تعویق انداخته است. شاید گوشی نوت 8 این شرکت اولین گوشی گلکسی محسوب شود که مجهز به این سیستم در چند ماه آینده به بازار آید.
البته این تنها یک فرضیه است. در رابطه با گوشیهای S8 و S8 Plus بعد از مدتی کار با آنها باید با اطمینان بگوییم سامسونگ دلیلی نداشته است از تصمیم خود مبنی بر استفاده مجدد از دوربین فوقالعاده عالی گلکسی اس 7 صرفنظر کند.
اما روی کاغذ اینطور به نظر میرسد که هیچچیزی تغییر نکرده است. از دیدگاه سختافزاری چنین چیزی دقیقا درست است.
با همان دوربین دارای نسبت کانونی f/1.7، لنزهای معادل 26 میلیمتری، فناوری فوکوس خودکار تشخیص فازی، OIS و تک فلاش الایدی روبرو هستیم.
اما چیزی که تغییر کرده است پردازش تصویر است. S8 سامسونگ دارای چندین حقه جدید است که در گزارش تغییرات دوربین برای نشان دادن "عملکرد بهتر دوربین" قید نشدهاند. در واقع اگر بخواهیم رو راست باشیم، سامسونگ در تبلیغهای خود به بهبود کیفیت دوربین خود اندکی توجه نداشته و تنها به مواردی مانند "پردازش بهتر تصویر" و "عکاسی با عملکرد بهتر در شرایط نوری کم" اشاره کرده است.
بزرگترین تغییر به نظر ما اضافه شدن یک حالت انباشتگی هوشمند تصویر است. سامسونگ چند مرتبه به صورت خلاصه به این قضیه اشاره کرده است ولی یقینا اکثر نمونههای گرفته شده در محیط با نور کم میتوانند اهمیت آن را نشان دهند. این قابلیت رسما "پردازش چند فریمی تصویر" نامیده میشود و مشابه با حالت عکاسی HDR+ در گوشی Pixel XL گوگل بوده که به خاطر قدرت دوربین خود بسیار مورد تحسین قرار گرفته است.
اما دوربین سامسونگ برخلاف محصول گوگل نیاز به یک تاگل ندارد و به شکل بینقصی در پسزمینه عملکرد خود را نشان میدهد.
اینترفیس اپلیکیشن دوربین تقریبا مشابه با قبل است اما چندین عامل کنترلی به آن به بخشهای مختلف اضافه شده است. همه چیز لایهبندی مرتبی دارد اما میتوانیم نسبت به چند قضیه شاکی باشیم.
ابتدا رابط کاربری اختصاصی برای ضبط ویدئو وجود ندارد. این قضیه واقعا برای اکثر موارد در دنیای واقعی نبایستی مشکل خاصی باشید ولی قاببندی دقیق بدون مشاهدهی درست نمایاب قبل از شروع ضبط فیلمف بسیار مشکلتر است. مسئلهی دیگری که زیاد نسبت به آن راضی نبودیم این است که سامسونگ احساس کرده که بایستی یک میانبر اختصاصی به شکل همیشگی بر روی نمایاب به افکتهای جدید خود قرار دهد.
در کل 4 دسته در اینجا دیده میشود. دو گروه اول فیلترها را در خود دارند که ظاهرا براساس استفادهی مناسب برای تصاویر سلفی یا غیر سلفی تقسیم شدهاند.
البته کاربر میتواند از هر افکت برای هر تصویری که فکر میکند لازم است استفاده و حتی افکتهای بیشتری را نیز میتواند دانلود کند.
سپس مهرها دیده میشوند. تمامی آنها سیاه و سفید هستند و از تایپوگرافی جالبی استفاده میکنند.
همچنین دارای عوامل کنترلی راحتی برای جابجایی، تغییر اندازه و حتی چرخاندن هستند.
در واقع، بایستی جالب بودن آن را تایید کنیم. تنها مشکل این است که کاربر نمیتواند بیشتر از یکی از آنها را فعال کند.
در واقع نمیتوان هرکدام از افکتها را در این خصوص با هم ترکیب کرد یا مطابقت داد. شاید در یک بهروزرسانی در آینده به این قضیه رسیدگی شود.
دسته دیگر به افکتهای پویا اختصاص داده شده است. آنها برای نشان دادن عملکرد خود از قابلیتهای شناخت چهره و دنبال کردن سوژه در عکس استفاده میکنند.
یقینا استفاده از آنها بیشتر برای تصاویر سلفی مفید است اما کاربر میتواند به مانند سایر افکتها در سه دستهی دیگر برای دوربین اصلی نیز از آنها استفاده کند.
همچنین یک آیکون کوچک دیگر در رابط کاربری دوربین به چشم میخورد (درست زیر آیکون کلاه خرسی). این آیکون باعث باز شدن چند افکت بیشتر میشود که مناسب تصاویر سلفی و تصاویر پرتره هستند. دوربین اصلی تنها امکان اصلاح رنگ پوست را دارد.
همچنین یک افکت Spotlight دیده میشود که به کاربر اجازه میدهد تاباندن نور توسط Spotlight (نورافکن) از سمت چپ یا راست شبیهسازی شود. تمامی این موارد دارای اسلایدرهای مربوط به خود هستند تا شدت آنها تنظیم شود. همچنین یک تاگل اصلاح خودکار شکل برای هموار کردن خطوط عجیب بر روی صورتها به چشم میخورد.
S8 Plus دارای چندین حالت بیشتر عکاسی است. تمامی آنها به خوبی نیازی به توضیح ندارند. حالت فوکوس گزینشی چند تصویر گرفته و به کاربر اجازه میدهد افکت را بعد از آن تنظیم کند. ما همچنین حالت virtual shot را محک زدیم اما نتیجه چندان جالب نبود. نتیجهی نهایی بیشتر یک ویدئو است تا تصویر.
از طرف دیگر، حالت عکاسی به صورت حرفهای واقعا بینظیر است. انواع مختلف قابلیتهای کنترلی در اختیار کاربر قرار دارد از جمله: ISO، تعادل سفید، سرعت شاتر، میزان نوردهی و حتی گزینههایی برای فوکوس دستی. هرچی اراده کنید در این بخش حاضر است.
کیفیت تصاویر
در اکثر موارد، دوربین گوشی Galaxy S8 به خوبی دوربین Galaxy S7 edge است. این گفته کاملا یک تعریف است چون فناوری پیکسل دوتایی خود را کم یا بیش به عنوان سریعترین فوکوس خودکار در این صنعت ثابت کرده است.
S8 میتواند تصاویر ثابتی با حداکثر 4032 در 3024 پیکسل با دوربین 12 مگاپیکسلی خود بگیرد. نسبت تصویر بومی برای این سنسور 4:3 است.
البته، امکان عکاسی با نسبت تصویر 16:9 نیز وجود دارد ولی در واقع پیشنهاد نمیشود. در واقع بدون به توجه به هر کیفیت یا رزولوشنی که انتخاب کنید راهی برای ضبط ویدئو با نسبت تصویر جدید 18.5:9 وجود ندارد.
چند گزینه برای باز کردن سریع دوربین و کنترل صوتی دوربین نیز وجود دارد. دکمه دوربین شناور مورد جدیدی است که به این گوشی اضافه شده است. این دکمه کاملا ساده بوده و فقط یک دکمهی شاتر ثانویه است که کاربر میتواند به اطراف کشیده و آن را آزادانه بر روی اینترفیس دوربین رها کند. وجود آن میتواند در موقعیتهای سخت که سعی دارید با یک دست عکس بگیرید، بسیار مفید باشد.
تصاویر گرفته شده در روز روشن واقعا هیچ فرقی با تصاویر دوربین گلکسی اس 7 اج ندارند. تمامی تصاویر سطح کافی از جزئیات به همراه دامنه دینامیک عالی دارند. رنگها نیز به خوبی به نظر میآیند. علاوه بر این، همانند با سنت همیشگی سامسونگ، تصاویر زیاد شارپ شدهاند که برای بسیاری از کاربران واقعا دلنشین است.
حالت عکاسی HDR در این گوشی ترجیحا به صورت مهار شده است. HDR را میتوان در سه حالت خاموش، فعال یا خودکار قرار دارد.
حالت خودکار به نظر میرسد عملکرد خوبی در شناسایی مکانی که باید این افکت به کار گرفته شود دارد. گرچه بایستی اشاره کنیم اکثر مواردی که با فعال بودن یا نبودن حالت HDR گرفتیم کاملا مشابه به نظر میآمدند.
دوربین این گوشی واقعا عالی است، ولی همین انتظار را میتوانید از دو گوشی S7 و S7 اج داشته باشید که به مراتب قیمت پایینتری دارند.
گرچه زمانی که نور محیط کم میشود، عملکرد درخشان پرچمدار جدید سامسونگ ظاهر میشود. زمانی که الگوریتم انباشتگی تصویر که به آن اشاره کردیم قدرت خود را نشان میدهد.
البته الگوریتم کاهش پارازیت همچنان نمایان است ولی سطح قابل شگفتانگیزی از جزئیات دیده میشود و تمامی بخشهای تصویر به شکل کاملی شارپ شدهاند. تصاویر گرفته شده در زیر با دوربین گلکسی اس 7 اج مقایسه شدهاند.
S8 پلاس تصاویر سراسرنمایی با جزئیات عالی میگیرد. شارپ بودن تصویر نیز عالی است. همچنین قابلیتی به اسم motion panorama دیده میشود که به دنبال حرکت دادن گوشی در هنگام گرفتن تصاویر سراسرنما، ویدئو ضبط میکند. مفهوم جالبی که زمانی که مستقیما بر روی گوشی مشاهده شود، عالی کار میکند. گرچه تمامی دادههای ویدئو در فرمت JPG خود تصویر سراسرنما ذخیره میشود. به دنبال این قضیه با افزایش شدید حجم فایل و همچنین مشکلات سازگاری با بسیاری از اپلیکیشنهای مشاهدهی تصویر در کامپیوتر روبرو میشویم.
دوربین سلفی 8 مگاپیکسلی
ممکن است دوربین اصلی با نسل قبلی مشابه باشد اما این قضیه در مورد دوربین سلفی صدق پیدا نمیکند. دوربین کاملا جدیدی که رزولوشن آن به 8 مگاپیکسل و نسبت کانونی f/1.7، فناوری فوکوس خودکار و حالت Auto HDR آپگرید شده است. دوربین جلو همچنین بخش مجزایی برای انتخاب حالات عکاسی دارد. ما متوجه شدیم که دکمه دانلود برای حالتهای بیشتر عکاسی و video collage که در گلکسی S7 وجود داشتند از S8 حذف شدند.
در رابطه با رزولوشن تصاویر بایستی گفت که تصاویر سلفی با نسبت تصویر 4:3 و ویدئوها با رزولوشن QHD یا 1440 پیکسل گرفته میشوند.
نمونه تصاویری که ما گرفتیم هم در محیط کار و هم در محیط بیرون واقعا خوب بودند. جزئیات اصلا کم نیست و شارپ نبودن تصاویر حتی نزدیک به لبههای تصویر به چشم نمیآید. کیفیت یقینا قابل قیاس با نمونه تصاویر گرفته شده با دوربین اصلی گلکسی S4 سامسونگ است. البته بایستی توجه داشته باشید دوربین سلفی به شکل متوسطی رنگ پوست را از همان ابتدا اصلاح میکند. بنابراین شاید بهتر است این قابلیت را براساس سلیقهی خود تنظیم کنید.
در رابطه با افکتها، همانطور که اشاره کردیم سامسونگ به منظور زیباتر کردن دنیای عکاسی سلفی با دوربین S8 چندین افکت در اختیار کاربر گذاشته است که البته به پیشنهاد من و براساس نمونه تصاویر گرفته شده در زیر، زیاد توصیه نمیشوند.
Spotlight یکی از عجیبترین افکتها است. کاربر بر روی منابع نوری مصنوعی که به سمت چپ و راست او تابانده میشوند کنترل دارد. افکت چشمهای بزرگ و اصلاح شکل به نظر ما کاملا ظریف بودند. از طرف دیگر لاغر کردن صورت عملکرد عالی داشت.
علاوه بر تمامی این موارد عکاسی در حالت Wide Selfie دیده میشود که عادت به نحوهی استفاده از آن کمی زمان میبرد اما نتایج نهایی به دست آمده دقیقا براساس چیزی است که سامسونگ تبلیغ کرده است.
از طرف دیگر حالت عکاسی به صورت فوکوس انتخابی اغلب اوقات ممکن بود کار نکند. چون خبری از یک دوربین ثانویهی سلفی در کنار آن وجود ندارد، بخش نرمافزاری در تعیین عمق صحنهی مواجه شده با آن، تنها است. این افکت به طور کلی رضایتبخش است اما اگر در سطح پیکسلی مقایسه کنیم نقصهای زیادی سریعا مشخص میشود.
دوربین ویدئو
Galaxy S8 قادر به ضبط ویدئوهای 4K با نرخ 30 فریم بر ثانیه است تا به نسبت نسل قبلی خود تغییری نکرده باشد. ویدئوها به فرمت MPEG-4 AVC با بیتریتی اندکی بیشتر از 48 مگابیت در ثانیه و کیفیت صدای استریوی 48 کیلوهرتز ضبط میشوند.
استفاده از یک کدک تصویری پیشرفتهتر همانند با HEVC میتوانست اندازهی فایل ویدئو را کم کند ولی یوتیوب یقینا از آن پشتیبانی نمیکند.
پشتیبانی از ضبط ویدئوها با کیفیت فول اچدی و نرخ 60 فریم بر ثانیه نیز وجود دارد. بیتریت این ویدئوها در حدود 28 مگابیت در ثانیه است تا همه چیز بر روی کاغذ عالی به نظر آید. قبل از اینکه نمونهها را بررسی کنیم بایستی بگوییم هر دو حالت مذکور برای ضبط ویدئو در هر مرتبه کلیپهایی با محدودیت 10 دقیقه خواهند گرفت. حداقل در نمونهی تحت بررسی ما اینچنین بود که جای تعجب دارد چون S7 edge و S7 چنین محدودیتی نداشتند. واقعا امیدواریم این مشکل دائمی نباشد.
از آنجاییکه فناوری پردازش چند فریمی تصویر که در بخش ثبت تصاویر ثابت از آن صحبت کردیم عملکرد خاصی در بخش ضبط ویدئو ندارد، طبیعتا به سختی به نسبت سری گوشیهای S7 شاهد بهتر شدن کیفیت ویدئوها هستیم.
بخواهیم منصف باشیم، S8 حال قابلیت EIS را در اختیار تمامی رزولوشنها تا حتی 4K میگذارد.
در S7 این فناوری تنها محدود به ویدئوهای 1080p بود. قابلیت رفع لرزش اپتیکال تصویر در هر دو گوشی دیده میشود ولی از همان ابتدا نیز برای امکان ضبط ویدئو نبوده است.
ویدئوهای گرفته شده با کیفیت 4k غنی از جزئیات هستند، کاربر میتواند فریمها را استخراج کند و تقریبا آنها را به شکل یک تصویر 8 مگاپیکسلی در آورد. جالب است که با وجود تمایل دوربین این گوشی در بیش از حد اشباعسازی تصاویر ثابت و اندکی اغراق در رنگها، پردازش ویدئوها به نظر میرسد به شکل راحتتر و طبیعیتر صورت گرفته باشد. مجددا بایستی اشاره کرد تمامی اینها به سلیقهی شخصی افراد وجود دارد ولی به نظر ما تفاوت بارزی بین آنها دیده میشود.
کیفیت ویدئوهای 1080p را بایستی در حد یک پرچمدار بدانیم، گرچه یک افزایش بارز در پارازیت به نسبت ویدئوهای 2160p دیده میشود. ما باید با خوشحالی گزارش دهیم که پرش فوکوس در حالت ضبط ویدئوها با نرخ 60 فریم بر ثانیه که در S7 edge یک مشکل به شمار میرفت، به چشم نمیخورد.
نمونه تصاویر گرفته شده با دوربین گوشی سامسونگ گلکسی اس 8 | Samsung Galaxy S8 را میتوانید در زیر مشاهده نمایید. ( کیفیت اصلی )
خروجی صدای بینظیر
گوشی هوشمندSamsung Galaxy S8 از نظر شفافیت خروجی صدا همانند با مدل پلاس خود بود و هم در زمان اتصال به یک آمپلی فایر فعال خارجی و هم یک جفت هدفون استاندارد ما، امتیاز دقیق و کاملی به دست آورد. حتی اوجگیری میزان نویز القایی استریو با هدفونها به سختی قابل مشاهده بود و شاهد عملکردی فراتر از انتظارمان بودیم.
تا حدی جای شگفتی دارد که عضو کوچکتر دو پرچمدار سامسونگ از نظر بلندی صدا به نسبت برادر بزرگتر خود بهتر ظاهر شد. مدل پلاس حجم صدای کمی ندارد اما گلکسی S8 در بین گوشیهایی قرار میگیرد که بلندترین صدا را دارند تا عملکرد عالی آن با یک جمعبندی بینظیر روبرو شود.
بیکسبی، دستیاری برای تمامی کارها
دستیار هوشمند جدید سامسونگ رسما در این گوشی به کار گرفته شده است و قسمتی از تجربه کامل کار با گوشیهای Galaxy S8 و اس 8 پلاس به شمار میرود. با توجه به جنبههای تبلیغاتی زیاد سامسونگ، یقینا اطلاعات زیادی در خصوص بیکسبی شنیدهاید، حتی اگر قصد خرید پرچمدارهای جدید این شرکت را نداشته باشید.
بدون شک ما تمام تلاش بخش روابط عمومی سامسونگ را در رابطه با بالا بردن هیجان حول این محصول درک میکنیم.
یقینا بیکسبی یک ویژگی کامل است و به مراتب بهتر از پلتفرم قدیمی S Voice این شرکت به شمار میرود. سامسونگ دوست دارد بیکسلی به عنوان قابلیتی همیشگی حفظ و به کار گرفته شود، همانند با یک پیشخدمت دیجیتالی که هرچیزی را میبینید، هر چیزی را میشوند و میتواند در هر جنبه از زندگی روزمره به کاربر کمک کند.
این غول کرهای بدون شک توانسته اکثر اهداف خود را در رابطه با بیکسبی را اجرایی کند. کاربر تقریبا از هر بخشی میتواند بیکسبی را فرا بخواند و اگر قسمتی از رابطکاربری وجود داشته باشد که میانبری به این هوشمصنوعی در اختیار کاربر نمیگذارد، سامسونگ کلید اختصاصی بیکسبی را برای همین منظور طراحی کرده است. این کلید به خودی خود، سطح ارتباطی که سامسونگ در حال حاضر در اختیار این پلتفرم گذاشته است را نشان میدهد. رویای این شرکت برای آینده شامل یک خانهی هوشمند بینقص میشود که تمامی وسایل خانگی و لوازم الکترونیکی با قرار گرفتن بیکسبی در مرکز قادر به ارتباط با کاربر خواهند بود.
اما حتی پیشبینی سامسونگ در خوشبینانهترین حالت حداقل سه سال بعد تحقق این رویا به واقعیت را میبیند.
سوال اصلی این است، بیکسبی در حال حاضر بعد از خارج کردن گوشی زیبای Galaxy S8 از جعبه چه کاری میتواند برای شما انجام دهد؟
همین ابتدا بایستی اشاره کنیم، سامسونگ از نوپا بودن این پلتفرم آگاه است و در واقع قصد تحمیل کردن آن به کاربر را ندارد. در وضعیت فعلی، خاموش کردن بیکسلی و نادیده گرفتن آن به طور کامل بسیار ساده است.
در واقع، کاربران غیر کرهای پرچمدارهای جدید سامسونگ دستیار هوشمند بیکسلی را به هنگام عرضه این گوشی در اختیار ندارند و باید برای اضافه شدن زبان انگلیسی به طور کامل اندکی بیشتر صبر کنند.
سادهترین راه برای درک بیکسبی نگاه به تکتک جزئیات شکلدهنده آن است.
در ابتدا بخش هوم دیده میشود که از بسیاری جهات مشابه با تجربه‌ی قدیمیتر Google Now است یعنی یک اینترفیس اختصاصی با فیدی که موضوعات روز را براساس نیاز کاربر نشان میدهد. این بخش را یا با سه بار آهسته زدن بر روی دکمه بیکسبی یا سوایپ از لبهی سمت چپ صفحه به سمت راست میتوان فرا خواند.
صفحه هوم بیکسلی یقینا در ظاهر ساده است اما در واقع در بخشهای زیرین امکان شخصیسازی کاملی در اختیار کاربر گذاشته شده است.
به عنوان مثال، کارتها را میتوان مخفی، به بالای صفحه سنجاق یا خاموش کرد. فراتر از این گزینهای برای دوباره مرتب کردن آنها دیده نمیشود.
در رابطه با خود کارتها بایستی گفت که در واقع نشانگری برای برخی از اپلیکیشنهایی هستند که بر روی گوشی نصب شدهاند.
سامسونگ یک API برای فعالسازی نمایش محتوا از توسعهدهندگان شخصثالث فراهم کرده است. در همین مراحل اولیهی عمر بیکسبی، چندین اپلیکیشن شاخص وجود دارند که میتوانند به این طریق با بیکسلی ارتباط برقرار کنند مانند اسپاتیفای، توییتر، Foursquare و Uber.
همچنین بایستی اشاره کنیم که بیسکبی میتواند کارتها را بر روی قفل صفحه نمایش نیز قرار دهد. البته، تمامی این موارد به این بستگی دارد کاربر اجازه انجام این کار را بدهد یا خیر.
ویژگی یادآور بخش جالبی از بیکسلی است. این ویزگی در واقع یک اپلیکیشن تقویم و نگهدارندهی لیست بوده که در یک اپ ادغام شده است. اما نکته مهم آگاه بودن این قابلیت نیز از موقعیت و زمینهی فعالیت کاربر است.
به دنبال فعالسازی این قابلیت، به شکل یک اپلیکیشن مجزا در میآید. داخل این اپ، کاربر میتواند به شیوهی قدیمی محتوا قرار دهد.
گرچه، یادآور در لیست به اشتراکگذاری کاربر نیز ظاهر میشود تا او بتواند یک صفحه وب، تصویر، یک گفتگو یا حتی یک فایل ویدئویی را با این اپ به اشتراکگذاشته و مبتنی بر آن یک یادآور ایجاد کند.
زمانی که شرایط مکانی و زمانی برای یادآور فراهم شود، کاربر میتواند به سمت محتویات مورد نظر هدایت شود. این قابلیت حتی آن قسمت از آهنگ یا ویدئویی که دیگر به شنیدن یا مشاهدهی آن ادامه ندادهاید را به یاد میآورد.
قابلیت رویای بیکسبی (Bixby Vision) برداشتی جالب از چیزی است که در چند سال اخیر یکی از اهداف بزرگ مشتاقان رویای کامپیوتری و هوشمصنوعی بوده است. اگر Google Goggles را در گذشته امتحان کرده باشید، این مفهوم بایستی برای شما آشنا باشد یعنی دوربین خود را به سمت یک شیء بگیرید تا آن را شناسایی و مشخصات و اطلاعات مربوط به آن را در اختیار شما بگذارد.
این گفته همانند با یک هدف نهایی ساده به نظر میآید، ولی اعمال درگیر در آن فوقالعاده پیچیده و مدیریت آنها مشکل است. سامسونگ در واقع به یک شکل نسبتا پیشرفته در این قضیه پا پیش گذاشته است.
زمانی که قابلیت رویای بیکسبی چیزی که فکر میکند میتواند بشناسد را شناسایی میکند، به شما پیشنهاداتی مبنی بر این میدهد که در کدام دسته آن را میتواند قرار دهد. بیکسبی سپس ادامه راه را بر عهدهی کاربر میگذارد.
فرآید کشف اغلب اوقات به برش زدن بیش از حدی از تصویر سوژه منتهی میشود، بنابراین کاربر برای تنظیم پنجرهها برای کسب بهترین نتایج بایستی وقت بگذارد.
در سراسر بخشهای رابطکاربری میانبرهایی برای قابلیت رویای بیکسبی وجود دارد. طبیعتا کاربر میتواند آن را از صفحه هوم بیکسبی یا دوربین آن را فعال کند اما گزینههایی برای در اختیار گذاشتن تصویر از قسمت گالری یا وب برای تحلیل نیز به چشم میخورد.
در نهایت، هر هوشمصنوعی قابل احترامی نیاز به صدا دارد. گرچه، سامسونگ ظاهرا در تلاش برای انجام چنین کاری است. نمونه تحت آزمایش ما به طور کلی چنین قابلیتی را نداشت و این قضیه در رابطه با دستگاههای عرضه شده خارج از بازار کرهجنوبی نیز صدق پیدا میکند. در مراسم معرفی این گوشی، حضار میتوانستند صدای بیکسبی را در قالب یک صدای ترجیحا رباتیک و نه چندان ظریف زنانه بشنوند، اما از نظر ما سامسونگ این انتخاب را حفظ نمیکند.
داک DeX
بهرهمندی از یک تجربه کامل در محیط دسکتاپ به لطف دستگاه موبایل کاربر و یک داک مفهوم جدیدی نیست. این روزها، اکثر افراد آن را با پلتفرم جاهطلبانهی کانتینیوم مایکروسافت ارتباط میدهند. با اینحال، موارد دیگری نیز وجود دارند. در حقیقت، طرفداران سامسونگ ممکن است به یاد آورند این شرکت در حال حاضر در برخی از گوشیهای قدیمیتر خود دارای حالتهای داک بوده و داکهای خاصی برای آنها ارائه داده است.
هدف داک DeX این است که تمامی تلاشهای قبلی به سطح جدید ارتقاء داده شود. به هرحال این قابلیت یقینا موضوع بسیار مهمی در تبلیغات سامسونگ بوده است که کاربر نهایی با آن آشنا شود و در مقایسه با نمونههای قبلی قرار گیرد. با اینحال، جدا از مباحث بازاریابی، سوال اصلی بار دیگر این است، DeX در حال حاضر چه کاری میتواند برای کاربر بکند و آیا همان جایگزین واقعی دستگاههای رومیزی است که مسافران زیادی منتظر آن بودهاند؟
متاسفانه، جواب کوتاه به این سوال شاید نه است. ما این جواب را بررسی میکنیم ولی نمیتوانیم تصویر کنیم افراد کامپیوترهای شخصی خود را بیخیال شوند. در نتیجهی این صحبت بایستی گفت که DeX هنوز برای کامل شدن زمان زیادی باید طی کند.
با خود این داک شروع و نمیتوانیم آن را با داک هوشمند جهانی از دوران گلکسی نوت 2 مقایسه نکنیم. از نظر طراحی، بدون شک بهبودهایی دیده میشود، مکانیسم بست گردان و ظاهر زیبای گرد آن به خوبی با ظاهر بیهمتای گوشیهای Galaxy S8 و S8 Plus جور در میآید.
از نظر سختافزاری نیز پیشرفتهایی صورت گرفته است.
بارزترین آنها این است که سامسونگ از پورت جدید یواسبی Type-C بر روی گوشی استفاده کرده است تا در اختیار یک لینک DisplayPort از طریق پورت HDMI 2.0 روی داک Dex توانایی خروجی دادن محتوایی با رزولوشن 4K قرار گیرد. اگر بخواهیم مقایسه کنیم، داک مولتیمدیای قدیمیتر تنها محدود به رزولوشن فول اچدی بود.
گرچه، همانطور که اشاره شد، رابطکاربری DeX سامسونگ تنها به 1080p محدود است. کاربر اگر بخواهد صفحه گوشی خود را منعکس کند میتواند تنها از یک فید 4K بهره ببرد. قبول داریم، همچنان در بحث استفاده از فایلهای مولتیمدیا بد نیست.
ولی حتی اگر بخواهیم مشکل اندکی مایوسکنندهی رزولوشن را در نظر نگیریم، جنبههای دیگری از DeX نیز هستند که براساس استانداردهای ما با قیمت 150 دلاری آن هماهنگی ندارند.
به عنوان مثال،جفت پورت یواسبی تنها استاندارد یواسبی 2.0 هستند. قبول داریم اکثر کاربر آنها به اتصال کردن یک کیبورد و موس ختم میشود ولی استفاده از بلوتوث برای این اتصالات راه بسیار سادهتری بوده و بنابراین چرا از استاندارد یواسبی 3.0 استفاده نشده است تا به دنبال آن انتقال دادهها به فلش یا هارد سریعتر صورت گیرد. (از پورت یواسبی Type-C روی Dex تنها برای تحویل توان مصرفی بوده و بنابراین استفاده از آن برای انتقال دادهها تنها با وجود یک سیستم هاب یواسبی پیچیده امکانپذیر است.)
جدا از محدودیتهای سرعت، ما تعدادی لوازمجانبی با فرکانس 2.4 گیگاهرتز را به DeX وصل کردیم که یکی از آنها دانگلهای جهانی لاجیتک بود که بدون مشکل کار کرد. از طرف پورت اترنت روی این داک محدود به 100 مگابیت در ثانیه است تا نتوان کارکرد آن را نیز برای آینده تضمین کرد.
برای اینکه ارزیابی سختافزاری این داک را به پایان برسانیم بایستی به فن داخلی آن اشاره کنیم.
این فن جزو قابلیتهای خوب اضافه شده به ساختار DeX است. وجود فناوری شارژ بیسیم نیز میتوانست خوب باشد، اما بدون توجه به شباهت های ظاهری این داک با گوشی های جدید سامسونگ، DeX تنها میتواند این دستگاهها را به شیوه قدیمی و با کابل شارژ کند.
در رابطه با تجربه واقعی نرمافزاری با DeX، چند جنبه حداقل شگفتانگیز در خصوص آن وجود دارد که البته با چندین عیب آزاردهنده و محدودیت ترکیب شده است.
ورود و خروج به DeX واقعا به شکل بینقص و روانی صورت میگیرد.
کاربر به سادگی گوشی خود را روی داک قرار میدهد و در عرض چند ثانیه، محیط دسکتاپ ظاهر میشود بدون نیاز به ریاستارت کردن یا زمان طولانی لودن شدن.
DeX همچنین اکثر اوقات آخرین اپلیکیشنهای استفاده شده را در اختیار شما قرار میدهد.
همین ابتدا بایستی اشاره کنیم که زمانی که گوشی در حالت DeX قرار دارد به طور کامل عملکرد خود را به عنوان یک ابزار ارتباطی ادامه میدهد. کاربر به لیست مخاطبین تماس و شمارهگیر دسترسی دارد و همچنان میتوان تماس برقرار یا دریافت کند.
ما اپلیکیشنهای اسکایپ، مسنجر فیسبوک و Hangouts را محک زدیم و همگی بدون مشکل کار کردند.
DeX را میتوان یک لانچر اندرویدی شبه دسکتاپی دانست که در حالت ویندوزی از اندروید نوقا حداکثر استفاده را میکند. به همین دلیل، میتوانید انتظار داشته باشید که اکثر اپلیکیشنهای اندرویدی شما در این حالت کار کنند. البته، مقداری مشکلات سازگاری کم یا بیش دیده میشود و سامسونگ کد اندروید را تا درجهای از عملکرد پیچیده تغییر داده است اما در اکثر اوقات، DeX از روشهای استاندارد گوگل در مقیاسبندی اینترفیس استفاده میکند.
گرچه، برخی از اپلیکیشنها همچنان در حالت فعلی خود نیز رفتار عجیبی نشان میدهند. برخی به طور کامل از تغییر اندازهی اینترفیس خود اجتناب میکنند. به عنوان مثال، ما متوجه شدیم برخی از بازیها که در گوشی در حالت باز قرار داشتند، قبل از نمایش به طور معمولی بر روی DeX بایستی به صورت دستی باز و بسته شوند.
اما در واقع هدف از DeX برای بازی نبوده است. بلکه یقینا هدف بالا بردن مباحث بهرهوری بوده و اکثر اوقات، در این بخش سامسونگ موفقیت را به دست آورده است. تمامی اپلیکیشنهای پیشفرض بر روی Galaxy S8 به شکل بینقصی در DeX تغییر اندازه میدهند و کار میکنند
سامسونگ حتی لیستی از اپلیکیشنهای شخص ثالث که برای یک تجربه‌ی بینقص دسکتاپی تست شدهاند را تهیه کرده است.
و حتی خود اینترفیس به نحوی مجهز شده است که یک تجربه‌ی رضایتبخش دسکتاپی در اختیار کاربر بگذارد، در حالیکه لایههای اندروید خود را مخفی کند. در سمت چپ، کشوی اپلیکیشنی به شکلی طراحی شده تا یک منوی استارت را نشان دهد، همین قضیه در رابطه با task switcher و لیست اپلیکیشنهای فعال پس از آن صدق پیدا میکند.
نوار وظیفه در سمت راست میتواند با وجود نوتیفیکیشنها اندکی شلوغ شود، اما سامسونگ در آنجا نیز یک اینترفیس جمع و جور شبه دسکتاپی لحاظ کرده است.
به طور کلی، DeX تمامی قابلیتها برای ایجاد یک رابطکاربری دسکتاپی مدرن را دارد. اگر جزو کاربران روزانهی سیستمعامل مک یا ویندوز 10 هستید، DeX کاری میکند که حس غریبی نداشته باشید.
نکتهی دیگری که نمیتوانیم به آن اشاره نکنیم این است که سامسونگ چندین تصمیم آزاردهنده در خصوص استفاده از اسناد آفیس بر روی Galaxy S8 و DeX گرفته است. با آنکه ورد و اکسل مایکروسافت بخشی از بستهی اپلیکیشنهای پیشفرض این گوشی هستند و به شکل بینظیری در رابطکاربری DeX با تغییر اندازه روبرو میشوند
ولی واقعا امکان استفاده از آنها بر روی یک مانیتور وجود ندارد.
برای ایجاد، ویرایش یا ذخیرهسازی یک فایل جدید یعنی در حقیقت هر کاری جدا از باز و مشاهده کردن، به داشتن اشتراک Office 365 نیاز است. ما علت را درک میکنیم که احتمال مسئلهی مجوزدهی بوده و مایکروسافت و نه سامسونگ، مقصر است. گرچه، کاربر میتواند آزادانه تمامی اسنادی را که میخواهد به دنبال از حالت داک خارج کردن S8 ویرایش و ایجاد کند. البته بایستی اشاره داشت اهالی ردموند 100 گیگابایت فضای ذخیرهسازی رایگان در اختیار کاربران سامسونگ قرار دادهاند.
با توجه به تمامی موارد اشاره شده در بالا بایستی بگوییم ما واقعا پتانسیل DeX را درک میکنیم.
سامسونگ با برخی از شرکتهای بزرگ در بحث مجازیسازی همانند با Citrix، آمازون و VMWare همکاری داشته است تا راهحلهای تجاری مبتنی بر فضای ابری جالبی ایجاد کند که در حال حاضر در دسترس کاربر قرار دارند. اما فراتر از چند بازار بسیار خاص، DeX بیشتر شبیه به گجت جالبی است که هر چند وقت یکبار کاربر با آن مشغول میشود، به عبارت دیگر یک خودنمایی فناوری به شمار میرود.
اگر این گفتهها به مقداری کافی است که 150 دلار بیشتر هزینه کردن به نسبت گوشی را توجیح کند، تجربیات بسیار جالبی در اختیار کاربر قرار داده میشود.
در هر صورت، شما میتوانید در بحث استفاده از این قابلیت خود تصمیم بگیرید، چون از نظر ما همچنان آن انقلاب فضای کاری که انتظار میکشیدهایم، نیست.
در انتها
با پرچمدار سال 2017 سامسونگ، اما نسخه جمع و جور همراه بودیم. آیا Galaxy S8 میتواندن کاری کند که حتی طرفداران سرسخت نمایشگرهای بزرگ به استفاده از آن رو آورند؟ چند لحظه فکر کنید، شما قادر به خرید گوشی خواهید بود که عملا از نظر عریض بودن با گوشی آیفون 7 یکی است اما فضای نمایش بیشتری در اختیار دارد. S8 سامسونگ به نسبت گوشی Sony Xperia Z5 Compact تنها 3 میلی‌متر پهنتر است! نیازی به اشاره با سایر گوشیهای جمع و جور واقعی سری اکسپریای سونی نیست.
قبول داریم ارتفاع این گوشی زیاد است، اما باعث نمیشود کار با یک دست با آن سخت شود، بلکه عریض بودن باعث ایجاد مشکل میشود که S8 عریض نیست.
گلکسی S8 با همتای پلاس خود تقریبا یکی است یعنی همان پردازنده، دوربین و بخش نرمافزاری استفاده شده است تنها ابعاد آن و گنجایش باتری کمتر است. بهتر از همه اینکه بهتر هم در جیب قرار میگیرد.
آزاردهندهترین نکته در مورد دو گوشی جدید S8، کوچک با بزرگ، این است که در مقایسه با مدلهای سال قبل آنقدر تفاوت ندارند. اگر جذابیت از نظر ظاهری در بین اولویتهای لیست شما قرار ندارد، گوشی Galaxy S7 در 95 درصد اوقات از عهدهی نیازهای مشابه شما بر میآید و حتی میتوانید به مدل خمیدهی S7 edge رو آورید که با کاهش قیمت چشمگیری روبرو شده است. شما چیزی جز یک الگوریتم پردازش چند تصویری دوربین در محیط تاریک، نمایشگر Infinity واقعا چیز زیاد دیگری از دست نخواهید داد.
ویژگیهای کلیدی
▲ بدنه: بدنه آلومینیومی صیقل یافته، محافظ نمایشگر گوریلا گلس 5 در جلو و عقب، گواهینامهی IP68 برای مقاومت نسبت به آب و گرد و غبار، ارائه شده در رنگهای نقرهای، خاکستری، آبی، طلایی و آبی مرجانی.
▲ نمایشگر: سوپر آمولد 5.8 اینچی، رزولوشن 2960 در 1440 پیکسل، تراکم پیکسلی 570ppi، فناوری HDR 10 (بدون فناوری Dolby Vision)
▲ دوربین پشتی: 12 مگاپیکسلی، فوکوس خودکار تشخیص فازی پیکسل دوتایی، رفع لرزش اپتیکال تصویر، پردازش چند فریمی تصویر، قابلیت ضبط ویدئوهای 2160p با نرخ 30 فریم بر ثانیه
دوربین جلوی 8 مگاپیکسلی، فناوری فوکوس خودکار، قابلیت ضبط ویدئو با کیفیت 1440p و نرخ 30 فریم بر ثانیه
▲ سیستمعامل: اندروید نوقا 7.0، دستیار مجازی بیکسبی
▲ مموری: 4 گیگابایت رم (مدل دارای 6 گیگابایت رم برای برخی از بازارها)، حافظهداخلی 64 گیگابایت، پشتیبانی از درگاه میکرو اسدی تا 256 گیگابایت، پشتیبانی از کارتهای UFS.
▲ باتری: لیتیوم پتاسیومی (غیرقابل تعویض) با گنجایش 3000 میلیآمپرساعت، فناوری شارژ سریع سازشی (مشابه با گوشی S7)، پشتیبانی از فناوری شارژ سریع QuickCharge 2.0، استانداردهای شارژ بیسیم WPC (Qi) و PMA
حسگر اثرانگشت، اسکنر عنبیه چشم، شناخت چهره
معایب اصلی
▼ عدم استفاده از اسپیکرهای استریو
▼ محل نامناسب قرارگیری حسگر اثرانگشت (گرچه باید پذیرفت در گوشی S8 Plus سادهتر میتوان به آن دسترسی داشت)
▼ حجم زیادی از محتوای ویدئویی و تصویری موجود از اکثر فضای نمایشگر به علت نسبت تصویر غیرمعمول استفاده نمیکنند
