پردازنده و سخت افزار
سامسونگ واقعا در بخش سختافزار داخلی گوشیهای S8 و S8 Plus چیزی کم نگذاشته است.
با چیزی جز بهترین روبرو نیستیم، که در این مورد دو پرچمدار فعلی این شرکت از آخرین و بهترین چیپستهای شرکت کوالمام و خود سامسونگ یعنی اسنپدراگون 835 و اگزینوس 8895 استفاده میکنند که هر دو براساس فناوری 10 نانومتری ساخته شدهاند.
در حقیقت، غول کرهای با اختصاص دادن تمامی موجودی اولیه اسنپدارگون 835 به خود خواسته است سایر رقبا در زمینه عملکرد موبایل حذف کند و بهترین باشد. در نتیجه شاهد بودیم گوشی مانند G6 الجی از اسنپدراگون 821 استفاده کرد و شیائومی به اجبار عرضه Mi 6 خود را به تعویض انداخت.
سامسونگ ادعا میکند که عملا بین دو چیپست مختلف این دو گوشی تفاوتی در بخش عملکرد نیست. هر دو چیپ روی هم رفته 8 هسته دارند که کاملا استاندارد به شمار میرود. کوالکام از هستههای سفارشی کریو 280 خود با سرعت کلاک 2.35 گیگاهرتز استفاده کرده است. در رابطه با اگزینوس 8895 این چیپست دارای 4 هسته سفارشی نسل دوم M1 "Mongoose" با سرعت کلاک 2.3 گیگاهرتز و یک کلاستر با توان مصرف پایینتر Cortex-A53 با 4 هسته با سرعت کلاک 1.7 گیگاهرتز است.
در بخش پردازندههای گرافیکی نیز تفاوتهایی دیده میشود یعنی آدرنو 540 در اسنپدراگون 835 و Mali-G71 MP20 در اگزینوس 8895.
تنها براساس این اعداد، ما بایستی حق خود را مشکوک بودن به ادعای سامسونگ بدانیم. مدل تحت بررسی ما چیپست اگزینوس دارد. این مدل برای بازار بینالمللی، مدل دیگر برای بازار آمریکا است، به همراه 4 گیگابایت رم و 64 گیگابایت حافظهداخلی عرضه شده است.
از نظر بنچمارک GeekBench چیپست اگزینوس 8895 بهتر بوده گرچه اختلاف این دو کم است. بنچمارک قدیمیتر GeekBench 3 رای به برتری هستهی 2.35 گیگاهرتزی کریو 280 به نسبت نسل دوم هستههای 2.3 گیگاهرتزی Mongoose در تستهای تک رشتهای پردازنده میدهد. این امر میتواند تا حدی به علت سرعت کلاک بالاتر باشد، اما از نظر ما شرایط محکزدن و بنچمارکهای جدیدتر موارد دیگری را نیز در نظر میگیرند.
این قضیه کاملا طبیعی است چون هم بخش نرمافزاری و هم سختافزاری پیشرفت پیدا میکند و نمیتوانیم در شرایط تست و وظایف مشابه یک عملکرد را همواره در تستهای قدیم و جدید به دست آوریم.
همین قضیه در بنچمارک ترکیبی AnTuTu دیده میشود. AnTuTu 5 به اسنپدراگون 835 امتیازی اندکی بیشتر میدهد در حالیکه AnTuTu 6 اگزینوس 8895 را برنده اعلام میکند.
چون AnTuTu یک بنچمارک ترکیبی است که تستهای GPU هم لحاظ میکند، نسخه جدیدتر با توجه به استفاده از شیوههای جدیدتر محک زدن و APIهای تازه گرافیکی، بایستی تفاوت داشته باشد.
در بخش گرافیک بین پردازندههای گرافیکی تفاوت بارزتری دیده میشود. در تستهای GFXBench در بخش onscreen، تستهایی که گفته میشود برای کاربر نهایی اهمیت بیشتری دارد، برتری Mali-G71 GPU به واسطهی ایجاد 1 تا 6 فریم بیشتر است. Basemark X و Basemark ES 3.1 برتری بخش گرافیکی چیپست اگزینوس را حتی به شکل سادهتر و شفافتری نشان میدهند.
برای رقبای این دو گوشی در بنچمارکها، ما تعدادی از پرچمدارهای قدیمیتر این شرکت همانند با S7 edge و Note 5 را در نظر گرفتیم.
ما حتی با وجود نوت 7 آن را لحاظ کردیم و S6 Edge Plus را نیز به خاطر وجود چیپهای اگزینوس 7420 در جدول مقایسه قرار دادیم. برای نشاندادن بهتر ماجرا حتی برخی از مدلهای ردهمتوسط عالی سامسونگ مانند Galaxy A7 (2017) و C9 Pro به رقابت وارد شدند.
دیگر رقبا با توجه به بهترینهای هر شرکت انتخاب شدهاند. گرچه جدا از گوشی Xperia XZ Premium، انتخاب از بین گوشیهای دیگر با توجه به نوع چیپست بسیار سخت بود. گوشیهایی که باید در این بنچمارکها مقایسه میشدند چیپست اسنپدراگون 821 (LG G6، HTC U Ultra، Pixel XL, Xiaomi Mi Note 2, Mi Mix, Mi 5s Plus)، چیپست Kirin 960 هوآوی (Mate 9, P10 Plus, Honor 8 Pro) داشتند و ما حتی چند رقیب مجهز به اسنپدراگون 820 (LG V20, Sony XZs, ZTE Axon 7) را نیز لحاظ کردیم. از طرف دیگر، اختلاف در اندازه نمایشگر و رزولوشن و همچنین قیمت بسیار شدید است.
شروع بنچمارکها با GeekBench 4 است. ما میتوانیم مشاهده کنیم که هستهی جدید نسل دوم M1 "Mongoose" به خوبی در راس همطراز با هستههای Cortex-A73 چیپست Kirin 960 هوآوی قرار میگیرند و تنها هستههای شخصی اپل همانند با گذشته بهترین هستند. گرچه، در تست عملکرد چند هسته اگزینوس 8895 با یک اختلاف حدودا 200 امتیازی به نسبت رتبهی دوم درخشان ظاهر میشود.
به تستهای ترکیبیتر میرسیم، Basemark OS II و تست جدیدتر OS 2.0 هردو به خوبی داستان مشابهی را بیان میکنند.
Galaxy S8 Plus به خوبی در بالا دیده میشود و آیفون 7 پلاس رتبهی اول را به خود اختصاص داده است.
AnTuTu 6 اما اندکی اوضاع را به نفع پرچمدار سامسونگ تغییر میدهد.
به بنچمارکهای گرافیک میرسیم. Mali-G71 MP20 بدون شک یک پردازنده گرافیکی واقعا توانمند موبایل است. قدرت این پردازنده به نحوی است که تجربه بازی در حد بازیهای کنسولی را در بین گوشیهای موبایل میآورد.
به هنگام بررسی این GPU بایستی چند نکته را در نظر گرفت. بدون شک مهمترین آنها رزولوشن صفحه است. نسبت تصویر جدید فوقالعاده عرضه به معنای وجود 576 هزار پیکسل بیشتر به نسبت رزولوشن QHD است که این GPU بایستی رندر کند.
موضوع دیگر نیز پشتیبانی صحیح از این رزولوشن در بین طراحان بازی است. در حال حاضر، سامسونگ مجبور شده است در بین موتورهای بازی نقش مرد واسطه را داشته باشد و نسبت تصویر جدید نمایشگرهای جدید آن هر دو امکان تغییر رزولوشن، برش دادن تصویر برای جا دادن در طول و عرض این نمایشگر را دارند. راهحل دوم اغلب اوقات میتواند منجر به خطاهای گرافیکی شود.
گرچه، این قضیه آنقدر هم بد نیست. حتی امروزه، بسیاری از بازیهای مهم به صورت بومی از این نسبت تصویر عریضتر پشتیبانی میکنند.
سایر بازیها بدون مشکلی تصویر را کراپ و خود را وفق میدهند. ما با رضایت و خوشحالی بایستی گزارش دهیم که در هر بازی که تست کردیم با هیچگونه مشکلی روبرو نشدیم. بدترین مشکلاتی که با آن روبرو شدیم اندکی کلیدهای کنترلی برش خورده در لبههای دور اینترفیس بازی و چند فلاش اضافه در بازی به هنگام لود شدن آن بود.
سامسونگ گلکسی S8 پلاس برای بازی واقعا دستگاه عالی است و تا چندین سال این نوع عملکرد را ضمانت میکند.
با در نظر گرفتن تمامی موارد بالا و به عنوان جمعبندی بایستی بگوییم تنها مشکلی که با گوشی S8 پلاس سامسونگ در حال استفاده از آن به عنوان یک پلتفرم بازی داشتیم در رابطه با مسائل ارگونومی بود تا عملکرد. سامسونگ به دنبال حذف حواشی نمایشگر، یک مساحت نسبتا محدود در اختیار کاربر برای قراردادن انگشتان در زمان گرفتن گوشی به صورت افقی قرار داده است. به منظور رفع این مشکل، سیستمعامل در حین بازی حساسیت لمس لبهها را به شکل ویژهای از بین میبرد.
اگر کاربر بتواند در انجام وظایف روزانهی خود به خوبی و با کمال راحتی این گوشی را در دست بگیرد قادر به انجام هر کاری با آن با توجه به قدرت خام عملکرد S8 پلاس است.
خروجی صدای بینظیر
گوشی Samsung Galaxy S8 Plus در زمان اتصال به یک آمپلیفایر فعال خارجی خروجی صدای کاملا شفافی دارد که با توجه به ممتاز بودن این گوشی جای تعجب اصلا ندارد. حجم بلندی صدا بالاتر از متوسط بوده و امتیاز عالی به دست آورده میشود.
در زمان اتصال یک جفت هدفون استاندارد شفافیت صدا خیلی کم تحت تاثیر قرار گرفت که امتیاز مثبت دیگری برای این گوشی محسوب میشود. از نظر بلندی صدا نمیتوان آن را بهترین گوشیهوشمند دانست اما بار دیگر یک پرچمدار سامسونگ عملکرد بسیار عالی از خود برجا گذاشت.
دوربین
دوربین محک زده شده 12 مگاپیکسلی دارای فناوری پیکسل دوتایی سامسونگ است و در نسل دیگری از پرچمدارهای این شرکت به کار گرفته شده است. این غول کرهای آن را ارزشمند دانسته و هرگونه استفاده از سیستم دوربین دوگانه پر زرق و برق را یک سال دیگر به تعویق انداخته است. شاید گوشی نوت 8 این شرکت اولین گوشی گلکسی محسوب شود که مجهز به این سیستم در چند ماه آینده به بازار آید.
البته این تنها یک فرضیه است. در رابطه با گوشیهای S8 و S8 Plus بعد از مدتی کار با آنها باید با اطمینان بگوییم سامسونگ دلیلی نداشته است از تصمیم خود مبنی بر استفاده مجدد از دوربین فوقالعاده عالی گلکسی اس 7 صرفنظر کند. اما روی کاغذ اینطور به نظر میرسد که هیچچیزی تغییر نکرده است.
از دیدگاه سختافزاری چنین چیزی دقیقا درست است. با همان دوربین دارای نسبت کانونی f/1.7، لنزهای معادل 26 میلیمتری، فناوری فوکوس خودکار تشخیص فازی، OIS و تک فلاش الایدی روبرو هستیم.
اما چیزی که تغییر کرده است پردازش تصویر است. S8+ دارای چندین حقهی جدید است که در گزارش تغییرات دوربین برای نشان دادن "عملکرد بهتر دوربین" قید نشدهاند. در واقع اگر بخواهیم روراست باشیم، سامسونگ در تبلیغهای خود به بهبود کیفیت دوربین خود اندکی توجه نداشته و تنها به مواردی مانند "پردازش بهتر تصویر" و "عکاسی با عملکرد بهتر در شرایط نوری کم" اشاره کرده است.
بزرگترین تغییر به نظر ما اضافه شدن یک حالت انباشتگی هوشمند تصویر است. سامسونگ چند مرتبه به صورت خلاصه به این قضیه اشاره کرده است ولی یقینا اکثر نمونههای گرفته شده در محیط با نور کم میتوانند اهمیت آن را نشان دهند. این قابلیت رسما "پردازش چند فریمی تصویر" نامیده میشود و مشابه با حالت عکاسی HDR+ در گوشی Pixel XL گوگل بوده که به خاطر قدرت دوربین خود بسیار مورد تحسین قرار گرفته است.
هدف این است که به جای گرفتن یک تصویر، گوشی هر زمان که کاربر دکمهی شاتر را فشار دهد چندین تصویر در آن واحد از سوژه بگیرد. S8+ در واقع به گرفتن تصویر ادامه میدهد و سپس 10 تصویر آخر را زمانی که شاتر را فشار دهید انتخاب میکند، ولی واقعا من از فرآیندی که در پس زمینه انجام میشود به شکل دقیقی اطلاع نداریم.
معمولا این کار شامل مقایسه پیکسل به پیکسل به منظور جداسازی پارازیت و سایر مصنوعات ناخواستهی تصویر میشود و تمامی این کارها در پس زمینه در حین عکاسی صورت میگیرد.
اگر بخواهیم منصفانه نگاه کنیم، زمانی که دکمهی شاتر را سریعا فشار میدهید، گاهی اوقات متوجه یک تاخیر اندک بین تصاویر گرفته شده میشوید.
اینترفیس اپلیکیشن دوربین تقریبا مشابه با قبل است اما چندین عامل کنترلی به آن به بخشهای مختلف اضافه شده است. همه چیز لایهبندی مرتبی دارد اما میتوانیم نسبت به چند قضیه شاکی باشیم.
ابتدا رابط کاربری اختصاصی برای ضبط ویدئو وجود ندارد. این قضیه واقعا برای اکثر موارد در دنیای واقعی نبایستی مشکل خاصی باشید ولی قاببندی دقیق بدون مشاهدهی درست نمایاب قبل از شروع ضبط فیلمف بسیار مشکلتر است. مسئلهی دیگری که زیاد نسبت به آن راضی نبودیم این است که سامسونگ احساس کرده که بایستی یک میانبر اختصاصی به شکل همیشگی بر روی نمایاب به افکتهای جدید خود قرار دهد.
در کل 4 دسته در اینجا دیده میشود. دو گروه اول فیلترها را در خود دارند که ظاهرا براساس استفادهی مناسب برای تصاویر سلفی یا غیر سلفی تقسیم شدهاند. البته کاربر میتواند از هر افکت برای هر تصویری که فکر میکند لازم است استفاده و حتی افکتهای بیشتری را نیز میتواند دانلود کند.
سپس مهرها دیده میشوند. تمامی آنها سیاه و سفید هستند و از تایپوگرافی جالبی استفاده میکنند. همچنین دارای عوامل کنترلی راحتی برای جابجایی، تغییر اندازه و حتی چرخاندن هستند. در واقع، بایستی جالب بودن آن را تایید کنیم. تنها مشکل این است که کاربر نمیتواند بیشتر از یکی از آنها را فعال کند. در واقع نمیتوان هرکدام از افکتها را در این خصوص با هم ترکیب کرد یا مطابقت داد. شاید در یک بهروزرسانی در آینده به این قضیه رسیدگی شود.
دسته دیگر به افکتهای پویا اختصاص داده شده است. آنها برای نشان دادن عملکرد خود از قابلیتهای شناخت چهره و دنبال کردن سوژه در عکس استفاده میکنند.
همچنین یک آیکون کوچک دیگر در رابط کاربری دوربین به چشم میخورد (درست زیر آیکون کلاه خرسی). این آیکون باعث باز شدن چند افکت بیشتر میشود که مناسب تصاویر سلفی و تصاویر پرتره هستند. دوربین اصلی تنها امکان اصلاح رنگ پوست را دارد. گرچه، یک سوایپ سریع به بالا و پایین برای فعال کردن دوربین جلوی 8 مگاپیکسلی و باز کردن منو چند گزینه دیگر در اختیار کاربر میگذارد.
S8 پلاس دارای چندین حالت بیشتر عکاسی است. تمامی آنها به خوبی نیازی به توضیح ندارند. حالت فوکوس گزینشی چند تصویر گرفته و به کاربر اجازه میدهد افکت را بعد از آن تنظیم کند. ما همچنین حالت virtual shot را محک زدیم اما نتیجه چندان جالب نبود. نتیجه نهایی بیشتر یک ویدئو است تا تصویر.
از طرف دیگر، حالت عکاسی به صورت حرفهای واقعا بینظیر است. انواع مختلف قابلیتهای کنترلی در اختیار کاربر قرار دارد از جمله: ISO، تعادل سفید، سرعت شاتر، میزان نوردهی و حتی گزینههایی برای فوکوس دستی. هرچی اراده کنید در این بخش حاضر است.
کیفیت تصاویر
در اکثر موارد، دوربین گوشی Galaxy S8 Plus به خوبی دوربین Galaxy S7 edge است. این گفته کاملا یک تعریف است چون فناوری پیکسل دوتایی خود را کم یا بیش به عنوان سریعترین فوکوس خودکار در این صنعت ثابت کرده است.
S8 Plus میتواند تصاویر ثابتی با حداکثر 4032 در 3024 پیکسل با دوربین 12 مگاپیکسلی خود بگیرد. نسبت تصویر بومی برای این سنسور 4:3 است. البته، امکان عکاسی با نسبت تصویر 16:9 نیز وجود دارد ولی در واقع پیشنهاد نمیشود.
در واقع بدون توجه به هر کیفیت یا رزولوشنی که انتخاب کنید راهی برای ضبط ویدئو با نسبت تصویر جدید 18.5:9 وجود ندارد.
فرمت پیشفرض ذخیرهی تصاویر JPG است اما به همراه هر تصویری که در حالت عکاسی به صورت حرفهای گرفته میشود یک گزینهی بیدردسر برای ذخیرهی تصاویر به فرمت RAW نیز وجود دارد. همچنین تاگلهایی برای دنبال کردن فوکوس و اصلاح خودکار شکل در منوی تنظیمات به چشم میخورد.
چند گزینه برای باز کردن سریع دوربین و کنترل صوتی دوربین نیز وجود دارد. دکمه دوربین شناور مورد جدیدی است که به این گوشی اضافه شده است. این دکمه کاملا ساده بوده و فقط یک دکمه شاتر ثانویه است که کاربر میتواند به اطراف کشیده و آن را آزادانه بر روی اینترفیس دوربین رها کند.
تصاویر گرفته شده در روز روشن واقعا هیچ فرقی با تصاویر دوربین گلکسی اس 7 اج ندارند. تمامی تصاویر سطح کافی از جزئیات به همراه دامنه دینامیک عالی دارند. رنگها نیز به خوبی به نظر میآیند.
حالت عکاسی HDR در این گوشی ترجیحا به صورت مهار شده است. HDR را میتوان در سه حالت خاموش، فعال یا خودکار قرار دارد. حالت خودکار به نظر میرسد عملکرد خوبی در شناسایی مکانی که باید این افکت به کار گرفته شود دارد.
دوربین این گوشی واقعا عالی است، ولی همین انتظار را میتوانید از دو گوشی S7 و S7 اج داشته باشید که به مراتب قیمت پایینتری دارند. گرچه زمانی که نور محیط کم میشود، عملکرد درخشان پرچمدار جدید سامسونگ ظاهر میشود. زمانی که الگوریتم انباشتگی تصویر که به آن اشاره کردیم قدرت خود را نشان میدهد.
البته الگوریتم کاهش پارازیت همچنان نمایان است ولی سطح قابل شگفتانگیزی از جزئیات دیده میشود و تمامی بخشهای تصویر به شکل کاملی شارپ شدهاند.
S8 پلاس تصاویر سراسرنمایی با جزئیات عالی میگیرد. شارپ بودن تصویر نیز عالی است. همچنین قابلیتی به اسم motion panorama دیده میشود که به دنبال حرکت دادن گوشی در هنگام گرفتن تصاویر سراسرنما، ویدئو ضبط میکند. مفهوم جالبی که زمانی که مستقیما بر روی گوشی مشاهده شود، عالی کار میکند.
دوربین سلفی 8 مگاپیکسلی
ممکن است دوربین اصلی با نسل قبلی مشابه باشد اما این قضیه در مورد دوربین سلفی صدق پیدا نمیکند. دوربین کاملا جدیدی که رزولوشن آن به 8 مگاپیکسل و نسبت کانونی f/1.7، فناوری فوکوس خودکار و حالت Auto HDR آپگرید شده است. دوربین جلو همچنین بخش مجزایی برای انتخاب حالات عکاسی دارد. ما متوجه شدیم که دکمهی دانلود برای حالتهای بیشتر عکاسی و video collage که در گلکسی S7 وجود داشتند از S8+ حذف شدند.
در رابطه با رزولوشن تصاویر بایستی گفت که تصاویر سلفی با نسبت تصویر 4:3 و ویدئوها با رزولوشن QHD یا 1440 پیکسل گرفته میشوند.
نمونه تصاویری که ما گرفتیم هم در محیط کار و هم در محیط بیرون واقعا خوب بودند. جزئیات اصلا کم نیست و شارپ نبودن تصاویر حتی نزدیک به لبههای تصویر به چشم نمیآید. کیفیت یقینا قابل قیاس با نمونه تصاویر گرفته شده با دوربین اصلی گلکسی S4 سامسونگ است. البته بایستی توجه داشته باشید دوربین سلفی به شکل متوسطی رنگ پوست را از همان ابتدا اصلاح میکند. بنابراین شاید بهتر است این قابلیت را براساس سلیقه خود تنظیم کنید.
در رابطه با افکتها، همانطور که اشاره کردیم سامسونگ به منظور زیباتر کردن دنیای عکاسی سلفی با دوربین S8 چندین افکت در اختیار کاربر گذاشته است که البته به پیشنهاد من و براساس نمونه تصاویر گرفته شده در زیر، زیاد توصیه نمیشوند.
Spotlight یکی از عجیبترین افکتها است. کاربر بر روی منابع نوری مصنوعی که به سمت چپ و راست او تابانده میشوند کنترل دارد. افکت چشمهای بزرگ و اصلاح شکل به نظر ما کاملا ظریف بودند. از طرف دیگر لاغر کردن صورت عملکرد عالی داشت.
علاوه بر تمامی این موارد عکاسی در حالت Wide Selfie دیده میشود که عادت به نحوهی استفاده از آن کمی زمان میبرد اما نتایج نهایی به دست آمده دقیقا براساس چیزی است که سامسونگ تبلیغ کرده است.
از طرف دیگر حالت عکاسی به صورت فوکوس انتخابی اغلب اوقات ممکن بود کار نکند. چون خبری از یک دوربین ثانویهی سلفی در کنار آن وجود ندارد، بخش نرمافزاری در تعیین عمق صحنهی مواجه شده با آن، تنها است. این افکت به طور کلی رضایتبخش است اما اگر در سطح پیکسلی مقایسه کنیم نقصهای زیادی سریعا مشخص میشود.
در پایان ما نمونه تصاویری در شرایط نوری کم گرفتیم. نمونه تصاویر گرفته شده به نظر ما واقعا بینظیر هستند.
دوربین ویدئو
Galaxy S8 Plus قادر به ضبط ویدئوهای 4K با نرخ 30 فریم بر ثانیه است تا به نسبت نسل قبلی خود تغییری نکرده باشد. ویدئوها به فرمت MPEG-4 AVC با بیتریتی اندکی بیشتر از 48 مگابیت در ثانیه و کیفیت صدای استریوی 48 کیلوهرتز ضبط میشوند. استفاده از یک کدک تصویری پیشرفتهتر همانند با HEVC میتوانست اندازهی فایل ویدئو را کم کند ولی یوتیوب یقینا از آن پشتیبانی نمیکند.
پشتیبانی از ضبط ویدئوها با کیفیت فول اچدی و نرخ 60 فریم بر ثانیه نیز وجود دارد. بیتریت این ویدئوها در حدود 28 مگابیت در ثانیه است تا همه چیز بر روی کاغذ عالی به نظر آید. قبل از اینکه نمونهها را بررسی کنیم بایستی بگوییم هر دو حالت مذکور برای ضبط ویدئو در هر مرتبه کلیپهایی با محدودیت 10 دقیقه خواهند گرفت. حداقل در نمونهی تحت بررسی ما اینچنین بود که جای تعجب دارد چون S7 edge چنین محدودیتی نداشت. واقعا امیدواریم این مشکل دائمی نباشد.
از آنجاییکه فناوری پردازش چند فریمی تصویر که در بخش ثبت تصاویر ثابت از آن صحبت کردیم عملکرد خاصی در بخش ضبط ویدئو ندارد، طبیعتا به سختی به نسبت سری گوشیهای S7 شاهد بهتر شدن کیفیت ویدئوها هستیم.
بخواهیم منصف باشیم، S8 Plus حال قابلیت EIS را در اختیار تمامی رزولوشنها تا حتی 4K میگذارد. در S7 edge این فناوری تنها محدود به ویدئوهای 1080p بود.
قابلیت رفع لرزش اپتیکال تصویر در هر دو گوشی دیده میشود.
ویدئوهای گرفته شده با کیفیت 4k غنی از جزئیات هستند، کاربر میتواند فریمها را استخراج کند و تقریبا آنها را به شکل یک تصویر 8 مگاپیکسلی در آورد. جالب است که با وجود تمایل دوربین این گوشی در بیش از حد اشباعسازی تصاویر ثابت و اندکی اغراق در رنگها، پردازش ویدئوها به نظر میرسد به شکل راحتتر و طبیعیتر صورت گرفته باشد. مجددا بایستی اشاره کرد تمامی اینها به سلیقهی شخصی افراد وجود دارد ولی به نظر ما تفاوت بارزی بین آنها دیده میشود.
کیفیت ویدئوهای 1080p را بایستی در حد یک پرچمدار بدانیم، گرچه یک افزایش بارز در پارازیت به نسبت ویدئوهای 2160p دیده میشود. ما باید با خوشحالی گزارش دهیم که پرش فوکوس در حالت ضبط ویدئوها با نرخ 60 فریم بر ثانیه که در S7 edge یک مشکل به شمار میرفت، به چشم نمیخورد.
ویدئوهای گرفته شده در شب نیز سطح نسبتا قابل قبولی از جزئیات هم در ویدئوهای اولترا اچدی و هم فول اچدی داشتند.
نمونه تصاویر گرفته شده با دوربین گوشی سامسونگ گلکسی اس 8 پلاس | Samsung Galaxy S8 Plus را میتوانید در زیر مشاهده نمایید. ( کیفیت اصلی )
داک DeX
بهرهمندی از یک تجربه کامل در محیط دسکتاپ به لطف دستگاه موبایل کاربر و یک داک مفهوم جدیدی نیست. این روزها، اکثر افراد آن را با پلتفرم جاهطلبانهی کانتینیوم مایکروسافت ارتباط میدهند. با اینحال، موارد دیگری نیز وجود دارند. در حقیقت، طرفداران سامسونگ ممکن است به یاد آورند این شرکت در حال حاضر در برخی از گوشیهای قدیمیتر خود دارای حالتهای داک بوده و داکهای خاصی برای آنها ارائه داده است.
هدف داک DeX این است که تمامی تلاشهای قبلی به سطح جدید ارتقاء داده شود. به هرحال این قابلیت یقینا موضوع بسیار مهمی در تبلیغات سامسونگ بوده است که کاربر نهایی با آن آشنا شود و در مقایسه با نمونههای قبلی قرار گیرد. با اینحال، جدا از مباحث بازاریابی، سوال اصلی بار دیگر این است، DeX در حال حاضر چه کاری میتواند برای کاربر بکند و آیا همان جایگزین واقعی دستگاههای رومیزی است که مسافران زیادی منتظر آن بودهاند؟
متاسفانه، جواب کوتاه به این سوال شاید نه است. ما این جواب را بررسی میکنیم ولی نمیتوانیم تصویر کنیم افراد کامپیوترهای شخصی خود را بیخیال شوند. در نتیجه این صحبت بایستی گفت که DeX هنوز برای کامل شدن زمان زیادی باید طی کند.
با خود این داک شروع و نمیتوانیم آن را با داک هوشمند جهانی از دوران گلکسی نوت 2 مقایسه نکنیم. از نظر طراحی، بدون شک بهبودهایی دیده میشود، مکانیسم بست گردان و ظاهر زیبای گرد آن به خوبی با ظاهر بیهمتای گوشیهای Galaxy S8 و S8 Plus جور در میآید.
از نظر سختافزاری نیز پیشرفتهایی صورت گرفته است.
بارزترین آنها این است که سامسونگ از پورت جدید یواسبی Type-C بر روی گوشی استفاده کرده است.
حتی اگر بخواهیم مشکل اندک مایوسکننده رزولوشن را در نظر نگیریم، جنبههای دیگری از DeX نیز هستند که براساس استانداردهای ما با قیمت 150 دلاری آن هماهنگی ندارند.
به عنوان مثال،جفت پورت یواسبی تنها استاندارد یواسبی 2.0 هستند. قبول داریم اکثر کاربر آنها به اتصال کردن یک کیبورد و موس ختم میشود ولی استفاده از بلوتوث برای این اتصالات راه بسیار سادهتری بوده و بنابراین چرا از استاندارد یواسبی 3.0 استفاده نشده است تا به دنبال آن انتقال دادهها به فلش یا هارد سریعتر صورت گیرد. (از پورت یواسبی Type-C روی Dex تنها برای تحویل توان مصرفی بوده و بنابراین استفاده از آن برای انتقال دادهها تنها با وجود یک سیستم هاب یواسبی پیچیده امکانپذیر است.)
جدا از محدودیتهای سرعت، ما تعدادی لوازمجانبی با فرکانس 2.4 گیگاهرتز را به DeX وصل کردیم که یکی از آنها دانگلهای جهانی لاجیتک بود که بدون مشکل کار کرد.
از طرف پورت اترنت روی این داک محدود به 100 مگابیت در ثانیه است تا نتوان کارکرد آن را نیز برای آینده تضمین کرد.
برای اینکه ارزیابی سختافزاری این داک را به پایان برسانیم بایستی به فن داخلی آن اشاره کنیم.
این فن جزو قابلیتهای خوب اضافه شده به ساختار DeX است. وجود فناوری شارژ بیسیم نیز میتوانست خوب باشد، اما بدون توجه به شباهت های ظاهری این داک با گوشی های جدید سامسونگ، DeX تنها میتواند این دستگاهها را به شیوه قدیمی و با کابل شارژ کند.
در رابطه با تجربه واقعی نرمافزاری با DeX، چند جنبه حداقل شگفتانگیز در خصوص آن وجود دارد که البته با چندین عیب آزاردهنده و محدودیت ترکیب شده است.
ورود و خروج به DeX واقعا به شکل بینقص و روانی صورت میگیرد.
کاربر به سادگی گوشی خود را روی داک قرار میدهد و در عرض چند ثانیه، محیط دسکتاپ ظاهر میشود بدون نیاز به ریاستارت کردن یا زمان طولانی لودن شدن.
DeX همچنین اکثر اوقات آخرین اپلیکیشنهای استفاده شده را در اختیار شما قرار میدهد.
همین ابتدا بایستی اشاره کنیم که زمانی که گوشی در حالت DeX قرار دارد به طور کامل عملکرد خود را به عنوان یک ابزار ارتباطی ادامه میدهد. کاربر به لیست مخاطبین تماس و شمارهگیر دسترسی دارد و همچنان میتوان تماس برقرار یا دریافت کند.
ما اپلیکیشنهای اسکایپ، مسنجر فیسبوک و Hangouts را محک زدیم و همگی بدون مشکل کار کردند.
DeX را میتوان یک لانچر اندرویدی شبه دسکتاپی دانست که در حالت ویندوزی از اندروید نوقا حداکثر استفاده را میکند. به همین دلیل، میتوانید انتظار داشته باشید که اکثر اپلیکیشنهای اندرویدی شما در این حالت کار کنند. البته، مقداری مشکلات سازگاری کم یا بیش دیده میشود و سامسونگ کد اندروید را تا درجهای از عملکرد پیچیده تغییر داده است اما در اکثر اوقات، DeX از روشهای استاندارد گوگل در مقیاسبندی اینترفیس استفاده میکند.
گرچه، برخی از اپلیکیشنها همچنان در حالت فعلی خود نیز رفتار عجیبی نشان میدهند. برخی به طور کامل از تغییر اندازهی اینترفیس خود اجتناب میکنند. به عنوان مثال، ما متوجه شدیم برخی از بازیها که در گوشی در حالت باز قرار داشتند، قبل از نمایش به طور معمولی بر روی DeX بایستی به صورت دستی باز و بسته شوند.
اما در واقع هدف از DeX برای بازی نبوده است. بلکه یقینا هدف بالا بردن مباحث بهرهوری بوده و اکثر اوقات، در این بخش سامسونگ موفقیت را به دست آورده است. تمامی اپلیکیشنهای پیشفرض بر روی Galaxy S8 به شکل بینقصی در DeX تغییر اندازه میدهند و کار میکنند
سامسونگ حتی لیستی از اپلیکیشنهای شخص ثالث که برای یک تجربه بینقص دسکتاپی تست شدهاند را تهیه کرده است.
و حتی خود اینترفیس به نحوی مجهز شده است که یک تجربه‌ی رضایتبخش دسکتاپی در اختیار کاربر بگذارد، در حالیکه لایههای اندروید خود را مخفی کند. در سمت چپ، کشوی اپلیکیشنی به شکلی طراحی شده تا یک منوی استارت را نشان دهد، همین قضیه در رابطه با task switcher و لیست اپلیکیشنهای فعال پس از آن صدق پیدا میکند.
نوار وظیفه در سمت راست میتواند با وجود نوتیفیکیشنها اندکی شلوغ شود، اما سامسونگ در آنجا نیز یک اینترفیس جمع و جور شبه دسکتاپی لحاظ کرده است.
به طور کلی، DeX تمامی قابلیتها برای ایجاد یک رابطکاربری دسکتاپی مدرن را دارد. اگر جزو کاربران روزانهی سیستمعامل مک یا ویندوز 10 هستید، DeX کاری میکند که حس غریبی نداشته باشید.
نکته دیگری که نمیتوانیم به آن اشاره نکنیم این است که سامسونگ چندین تصمیم آزاردهنده در خصوص استفاده از اسناد آفیس بر روی Galaxy S8 و DeX گرفته است.
با آنکه ورد و اکسل مایکروسافت بخشی از بسته اپلیکیشنهای پیشفرض این گوشی هستند در رابطکاربری DeX با تغییر اندازه روبرو میشوند و واقعا امکان استفاده از آنها بر روی یک مانیتور وجود ندارد.
برای ایجاد، ویرایش یا ذخیرهسازی یک فایل جدید و در حقیقت هر کاری جدا از باز و مشاهده کردن، به داشتن اشتراک Office 365 نیاز است. ما علت را درک میکنیم که احتمالا مسئله مجوزدهی بوده و نه سامسونگ بلکه مایکروسافت ، مقصر است. گرچه، کاربر میتواند آزادانه تمامی اسنادی را که میخواهد به دنبال از حالت داک خارج کردن S8 Plus ویرایش و ایجاد کند.
همچنین بایستی اشاره داشت اهالی ردموند 100 گیگابایت فضای ذخیرهسازی رایگان در اختیار کاربران سامسونگ قرار دادهاند.
با توجه به تمامی موارد اشاره شده در بالا بایستی بگوییم ما واقعا پتانسیل DeX را درک میکنیم.
سامسونگ با برخی از شرکتهای بزرگ در بحث مجازیسازی همانند با Citrix، آمازون و VMWare همکاری داشته است تا راهحلهای تجاری مبتنی بر فضای ابری جالبی ایجاد کند که در حال حاضر در دسترس کاربر قرار دارند. اما فراتر از چند بازار بسیار خاص، DeX بیشتر شبیه به گجت جالبی است که هر چند وقت یکبار کاربر با آن مشغول میشود، به عبارت دیگر یک خودنمایی فناوری به شمار میرود.
این گفتهها به مقدار کافی است که 150 دلار بیشتر هزینه کردن به نسبت گوشی را توجیح کند، تجربیات بسیار جالبی در اختیار کاربر قرار داده میشود.
در هر صورت، شما میتوانید در بحث استفاده از این قابلیت خود تصمیم بگیرید، چون از نظر ما همچنان آن انقلاب فضای کاری که انتظار میکشیدهایم، نیست.
در انتها
واقعا تیم طراحی گوشی Galaxy S8 Plus سامسونگ وظیفه طولانی و بسیار مهمی برعهده داشتهاند که اصلا دوست نداریم جای آنها باشیم. نه تنها آنها بایستی دلیل کافی برای آپگرید سری قبلی گوشیهای S در یک بازار روز به روز رقابتیتر به وجود آورند، بلکه بایستی خلاء نبود نوت 7 در سری محصولات سامسونگ را نیز برطرف کنند.
انجام چنین وظیفهای یقینا با ریسکهای زیادی همراه بوده است.
رهایی از دکمه هوم یقینا برخلاف سنت نسل قبلی است، در حالیکه موقعیت جدید حسگر اثرانگشت باعث ناراحتی بسیاری از افراد خواهد شد. نسبت عجیب تصویر 18.5:9 نیز مورد علاقه کاربران همیشگی یوتیوب قرار نمیگیرد. اما، قبل از درست کردن یک املت بایستی چند تخممرغ شکسته شود و محصول نهایی سامسونگ به نظر میرسد ارزش این قربانی کردنها را داشته است. گوشی گلکسی S8 پلاس یک قطعه فناوری زیبا با نمایشگر infinity آن است و هر تعداد خطوط مشکی نمیتواند از این ارزش بکاهد.
دوربین را به سختی میتوان برای عکاسی در شرایط نوری خوب یا ضبط ویدئو آپگرید خاصی به نسبت دوربین گلکسی اس 7 در نظر گرفت، اما فناوری جدید انباشتگی تصویر سامسونگ باعث تقویت نقطه ضعف این دوربین یعنی عکاسی در محیط تاریک میشود. دوربین جلو نیز به خوبی بهروزرسانی شده تا مشتاقان دنیای عکاسی سلفی از آپگرید آن خوشحال باشند.
پردازنده سریعترین انتخاب موجود در بازار است و بخش نرمافزاری به نسبت گذشته بهتر شده است. با آنکه ظرفیت باتری به نسبت galaxy s7 edge افزایش نداشته اما مدت زمان دوام آن در بحث گردش در وب و تماشای ویدئو بهتر شده است.
ویژگیهای کلیدی
▲ بدنه: بدنه آلومینیومی صیقل یافته، محافظ نمایشگر گوریلا گلس 5 در جلو و عقب، گواهینامهی IP68 برای مقاومت نسبت به آب و گرد و غبار، ارائه شده در رنگهای نقرهای، خاکستری، آبی، طلایی و آبی مرجانی.
▲ صفحه نمایش: سوپر آمولد 6.2 اینچی، رزولوشن 2960 در 1440 پیکسل، نسبت تصویر 18.5:9 (2.06:1)، تراکم پیکسلی 529ppi، فناوری HDR 10 (بدون فناوری Dolby Vision)
▲ دوربین پشتی: 12 مگاپیکسلی، رفع لرزش اپتیکال تصویر، شناسایی خنده/ چهره، پردازش چند فریمی تصویر، قابلیت ضبط ویدئوهای 2160p با نرخ 30 فریم بر ثانیه
▲ دوربین جلو: 8 مگاپیکسل: قابلیت ضبط ویدئو با کیفیت 1440p و نرخ 30 فریم بر ثانیه
▲ سیستمعامل: اندروید نوقا 7.0، لانچر Grace UX سامسونگ، دستیار مجازی بیکسبی، Smart Connect, Smart Connect Home
▲ مموری: 4 گیگابایت رم، حافظهداخلی 64 گیگابایت، پشتیبانی از درگاه میکرو اسدی تا 256 گیگابایت، پشتیبانی از کارتهای UFS.
▲ باتری: لیتیوم پتاسیومی (غیرقابل تعویض) با گنجایش 3500 میلیآمپرساعت، فناوری شارژ سریع سازشی (مشابه با گوشی S7)، پشتیبانی از فناوری شارژ سریع QuickCharge 2.0، استانداردهای شارژ بیسیم WPC (Qi) و PMA
▲ قابلیتهای ارتباطی و پشتیبانی از شبکهها: تکسیم، مدل دوسیم در بعضی از بازارها، LTE-A، Cat.16/13 (سرعت دانلود 1 گیگابیت در ثانیه/ آپلود 150 مگابیت در ثانیه)، پورت یواسبی Type-C (نسخهی 3.1)، پشتیبانی از استاندارد a/b/g/n/ac MU-MIMO وایفای، سرویسهای مسیریابی جیپیاس، Beidou, Galileo، پشتیبانی از NFC، بلوتوث 5.0
▲ امنیت: حسگر اثرانگشت، اسکنر عنبیه چشم، شناخت چهره
معایب اصلی
▼ عدم استفاده از اسپیکرهای استریو
▼ محل نامناسب قرارگیری حسگر اثرانگشت
▼ حجم زیادی از محتوای ویدئویی و تصویری موجود از اکثر فضای نمایشگر به علت نسبت تصویر غیرمعمول استفاده نمیکنند
