نقد و بررسی گوشی OnePlus One

در ابتدا

از هیچی تا موفقیت کامل در عرض کمتر از 6 ماه. این داستان زندگی کمپانی OnePlus Tech است، ابتدا آن‎ها با شرکت Oppo در ارتباط بودند و علت تاخیر دایم اولین گوشی هوشمند همراه آن‎ها هم همین بود. تا اینکه با استفاده از تبلیغ در رسانه‎های اجتماعی و یک سیستم کامل دعوت به خرید میزان تقاضا‎ها برای اولین گوشی آن‎ها بالا گرفت. نباید البته منکر شباهات این گوشی با گوشی‎های کمپانی Oppo یعنی Oppo Find 7 بویژه 7a باشیم.

به عنوان مثال، صفحه‎ی نمایش همان اندازه و رزولوشن را دارد، وجود 3 گیگ رم و دوربین جلوی 5 مگاپیکسلی و دوربین اصلی 13 مگاپیکسلی با ویدیو UDH دیده می‎شود.

جدا از شباهت با سری گوشی‎های Find کمپانی Oppo، OnePlus One قول داشتن حس و حال دستگاه‎های نکسوس را به شما می‎دهد ولی از نظر قیمتی به صرفه تر است. مدل 64 گیگی این گوشی دارای سخت افزاری عالی می‎باشد.

صفحه‎ نمایش بزرگ، روشن و با رزولوشن بالا است، تراشه‎ی استفاده شده بهترین است و دوربین توانا و حتی کیفیت ویدیوی 4K را در اختیار شما می‎گذارد، باتری و فضای ذخیره سازی بیشتر از کافی به نظر می‎آید و 3 گیگ رم هم برای انجام بسیاری از کارها به صورت همزمان کافی است. نگاهی کامل به این گوشی می‎اندازیم.

دیگر به چه چیز‎هایی می‎توان اشاره داشت؟ این گوشی آنقدر حجیم و سنگی است که می‎تواند با Samsung Galaxy Note 3 به مبارزه بوکس بپردازد!به دنبال باز کردن جعبه‎ی این گوشی با آنکه قیمت ارزانی دارد ولی اصلا این چنین به نظر نمی‎رسد و محتویات آن هم کم ارزش نیست. پس از صفحه‎ی بوت یک اینترفیس سرراست و سریع انتظار شما را می‎کشد. صفحه‎ی نمایش بزرگ و روشن است و گزینه‎ی UHD چیزی است که تنها این روز‎ها در دستگاه‎های پرمیوم دیده می‎شود.

بسته بندی و محتویات جعبه OnePlus One

بسته بندی این گوشی ساده و با این حال با سلیقه صورت گرفته است. از طرح رنگی سفید و قرمز این کمپانی پیروی می‎کند و دارای دو جعبه‎ی جداگانه است، یکی برای گوشی، کابل microUSB و دیگری برای آداپتور A/C. کابل microUSB شاید شیک ترین لوازم جانبی در این بسته بندی باشد. کابلی هموار که رنگ قرمز روشنی دارد و پلاگ USB (چیزی که به پورت وصل می‎شود) صاف با پین‎هایی نمایان است. پورت microUSB همانند با همیشه است.

طراحی و ساخت

گوشی وان پلاس 1 گوشی بزرگی است ولی اندازه‎ی کلی آن با توجه به صفحه‎ی نمایش 5.5 اینچی معقول است. این گوشی بزرگتر از Sony Xperia Z2، که دو اسپیکر در هر طرف یک صفحه‎ی نمایش 5.2 اینچی دارد، نیست. از طرف دیگر، گوشی نوت 3 ظاهری کوتاه تر و نازک تر با در اختیار داشتن یک صفحه‎ی نمایش 5.7 اینچی دارد. صفحه‎ی نمایش این گوشی دارای گودی‎های اندکی در جناحین است و فضای بالایی و پایینی گوشی با ملاحظه به کار گرفته شده است.

وان پلاس One دارای مشخصات هندسی عالی برای دستگاهی است که در زیر صفحه‎ی نمایش خود کلید‎های خازنی را می‎بیند. شما می‎توانید آن‎ها را البته غیر فعال کنید و به استفاده از دکمه‎های مسیریابی روی صفحه در عوض رو بیاورید. با توجه به این حرف‎ها، این گوشی بیشتر شبیه به فبلت‎ها است. ابعاد 152.9x75.9x8.9 میلی متری آن‎ باعث شده است گوشی بلند و پهن باشد، اندکی دراز تر و ضخیم تر از سامسونگ گلکسی نوت 3 و 6.6 میلی متر بلند از LG G3 که در قابی کوچکتر دارای صفحه‎ی نمایش مشابهی است.

گوشی وان پلاس One به نسبت Galaxy Note 3 اندکی سبک تر و به نسبت Oppo Find 7 بسیار سبک تر و به نسبت LG G3 بسیار سنگین تر است.

وزن آن 162 گرم است که غیرقابل تحمل نیست ولی به خوبی حس می‎شود. طراحی این گوشی ظریف بدون رنگ‎های پر زرق و برق و تزیین بیش از حد است. بخش جلویی تمیز و ساده است، حتی سه دکمه‎ی خازنی زیر صفحه‎ی نمایش زمانی که خاموش هستند دیده نمی‎شوند و زمان روشنی به زحمت مشخص هستند. اسکلت گوشی نقره‎ای و شبه آلومنیومی است و بخش جلو و جناحین آن نظیر داربستی برای صفحه‎ی نمایش عمل می‎کنند که اندکی بالای آن قرار گرفته و یادآور طراحی Oppo Find 5 است.

وان پلاس 1 با آنکه نظیر یک گوشی همراه هوشمند یکپارچه ساخته شده است دارای قاب پشتی قابل برداشتن است. شما ابتدا جای مخصوص قرار دادن سیم کارت را بیرون آورید و سپس قاب را بردارید.

می‎توانید از قاب‎های پشتی جایگزین حتی نوع چوبی استفاده کنید.

کمپانی OnePlus لوگوی خود را در پشت این گوشی، زیر عدسی‎های دوربین و فلاش LED قرار داده است. لبه‎های این گوشی بسیار تیز هستند، جناحین صاف و شکل کلی آن کاملا یادآور Oppo Find 5 است. گوشه‎ها به شکل ظریفی گرد هستند و بخش پشتی اندکی انحنا دارد تا در دست به خوبی جا گیرد. دکمه‎های این گوشی همچنین کم پهنا و تیز هستند، همگی این‎ها باعث افزایش ظاهر مینیمالیست وار دستگاه می‎شوند.

بالای صفحه‎ی نمایش لمسی بزرگ در مرکز پورت ورودی هدفون یا earpiece به چشم می‎خورد، به همراه یک دوربین جلوی 5 مگاپیکسلی و حسگر‎های نور محیطی و مجاورتی.

زیر صفحه‎ نمایش سه کلید خازنی به عنوان کلید‎های به عقب برگشتن، Home و منو قرار دارند. این کلید‎ها دارای نور پشتی می‎باشند و در محیط روشن دیده نمی‎شوند ولی بدون نگاه کردن فشار دادن آن‎ها آسان است و جای خوبی قرار داده شده اند.

شما همچنین می‎توانید آن‎ها را برای استفاده از دکمه‎های روی‎ صفحه‎ی نمایش غیر فعال کنید.

در بخش سمت چپ این گوشی دکمه‎های تنظیم حجم صدا و بالای آن جا سیم کارت خوری به چشم می‎خورد که از نوع microSIM می‎باشد. در سمت راست، دکمه‎‏‎ پاور فقط به چشم می‎خورد.

جک هدفون 3.5 میلی متری در بالا کنار میکروفون دارای قابلیت حذف نویز قرار دارد. در پایین میکروفون اصلی، پورت microUSB به همراه دو محافظ اسپیکر به چشم می‎خورد که در واقع اسپیکر‎ها زیر آن‎ها قرار دارد.

صدای این اسپیکر‎ها استریو نیست و بهتر بود در جای دیگری قرار داشتند.

به سمت قاب پشتی که می‎رویم، با لنز‎های دوربین 13 مگاپیکسلی و فلش LED دوتایی مواجه می‎شویم که یک صفحه‎ی فلزی را درست در مرکز قسمت بالایی با هم سهیم هستند. این صفحه دارای رنگ مات مشکی است، و لنزهای دوربین اندکی عقب رفته‎اند تا احتمال خراشیدگی آن‎ها کمتر باشد.

جالب است که وجود یک میکروفون سومی هم در کنار عدسی‎های دوربین دیده می‎شود و OnePlus از این عامل سوم نویز گیرش به خود می‌‎بالد.

در دست گرفتن این گوشی به‎ اندازه‎ی کافی راحت است ولی بهتر است دستان بزرگی داشته باشید. OnePlus تمام تلاش خود را کرده است تا این دستگاه در کف دست به خوبی جای بگیرید و برای این منظور اندکی لبه‎های آن را نرم کرده است. جناحین صاف باعث در دست گرفتن محکم آن می‎شود ولی همچنین گرفتن دست حول آن سخت تر می‎شود.

این گوشی برخلاف اکثر گوشی‎هایی که این صفحه‎ی نمایش را دارند بهتر در دست جا می‎گیرد، البته به جز LG G3. ولی فراتر از یک حد 5 اینچ باید بپذیرید که این گوشی واقعا بزرگ است.

صفحه نمایش

صفحه‎ی نمایش این دستگاه 5.5 اینچ فول اچ دی با رزولوشن 1080x1920 پیکسل و تراکم پیکسلی 401ppi است که به شکل دوست داشتنی کیفیت بالایی حتی با این ابعاد دارد. کیفیت QHD در صفحات وب یا اپلیکیشن‎های بهینه شده تفاوت زیادی ایجاد می‎کرد، ولی 1080p هم خوب است. صفحه‎ی نمایش دارای یک واحد LTPS، یک LCD پلی سیلیکونی دما پایین دارد یعنی نباید حتی اگر در معرض مقدار نور زیادی قرار گیرد نباید زیاد گرم شود. این LCD همچنین یک واحد IPS به شمار می‎رود تا برای مشاهده از زوایای پهن تر گوشی بهتر به نظر آید و سرانجام محافظ صفحه‎ی نمایش از نوع Gorilla Glass 3 است.

LCD این دستگاه دارای یک شبکه‎ی استاندارد RGB با ساب پیکسل‎هایی که برای هر رنگ به صورت یکسانی اندازه گذاری شده‎اند، می‎باشد. با توجه به ارقام صفحه‎ی نمایش OnePlus One خوب است ولی یقینا از بهترین بود فاصله دارد. جنبه‎ی مثبت ماجرا این است که برای مشاهده از زوایای پهن واقعا خوب است و در حداکثر حالت خود بسیار روشن است.

ولی نسبت کنتراست واقعا خوب نیست چون سطوح سیاه بسیار بالا می‎باشند. زمانی که روشنایی را در حداکثر میزان خود قرار می‎دهید، این دستگاه دارای خروجی 600 nits است که به شکل قابل احترامی روشن است. متاسفانه در روشنایی به میزان 50% رنگ‎های سیاه بسیار عمیق نیستند، همچنین در 100% که همین امر باعث منفی شدن نسبت کنتراست می‎شود.

قابلیت اتصال و ارتباط

ویژگی‎های اتصال و شبکه‎ای این گوشی عالی است، فقط یک پورت اینفرارد دیده نمی‎شود.

پشتیبانی از مجموعه‎ی کاملی از استانداردهای a/b/g/n/ac Wi-Fi هم در باندهای 2.4GHz و هم 5GHz به چشم می‎خورد، به علاوه‎ی Wi-Fi Direct، هات اسپات و به اشتراک گذاری فایل‎های رسانه‎ای با دستگاه‎هایی نظیر تلویزیون‎ها و کامپیوترهای شخصی.

از قابلیت NFC نیز پشتیبانی شده و Bluetooth 4.1 به همراه microUSB 2.0 با پشتیبانی از OTG به چشم می‎خورد.

رابط کاربری

سیستم‌عاملِ برپایه اندروید کیت کت این دستگاه هوشمند، CyanogenMod 11S نام گذاری شده و قابلیت به روز رسانی به Android L نیز وجود دارد.

CyanogenMod 11S کم و بیش مشابه با CyanogenMod 11در دیگر دستگاه‎های روت شده است، ولی یکسری ویژگی به آن اضافه شده است که مختص به OnePlus One است.

دارای یک قفل صفحه‎ نمایش سفارشی است و با آنکه عملکرد آن بسیار خاص نیست، ولی جالب است. کاغذ دیواری زیر خود را محو می‎کند و نوتیفیکیشن‎ها را زیر آن روی یک نوار آبی رنگ دریایی نشان می‎دهد.

سوایپ کردن به سمت پایین باعث باز شدن دستگاه شده و به سمت چپ دوربین را فعال می‎سازد.

می‎توانید این قفل صفحه‎ی نمایش را کاملا غیرفعال کنید تا نوع آندروید را در اختیار داشته باشد. همچنین می‎توانید برای هرکدام از دکمه‎های این دستگاه عمل خاصی را اختصاص دهید. به عنوان مثال نگه داشتن دکمه‎ی Home زمانی که در قفل صفحه‎ی نمایش هستید باعث باز شدن اپلیکیشن چراغ قوه می‎شود.

صفحه‎ی home اگر پیش فرض اندروید را دیده باشید کاملا استاندارد است. تنها چیزی که ممکن است توجه شما را جلب کند آیکون‎های گرد است که به صورت پیش فرض اینچنین هستند. با آنکه جالب هستند ولی با آیکون‎های خود آندروید که همگی مربعی شکل هستند برخورد می‎کنند و ظاهری زشت به رابط کاربری می‎دهند.

با اضافه کردن ویجت‎ها، پوشه‎ها، صفحه‎‎‏های home مختلف و میانبر‎ها می‎توانید صفحه‎ی home اصلی را سفارشی کنید و ویجت‎ها دیگر جزوی از کشوی اپلیکیشنی نیستند.

شما تنها با آهسته ضربه زدن و نگاه داشتن ضربه‎ی خود روی یک بخش خالی از صفحه می‎توانید به آن‎ها دسترسی داشته باشید. اکثر ویجت‎ها دارای اندازه‎های مختلف برای قرارگیری در فضای جمع و جور هستند.

امکان تغییر کاغذ دیواری نیز وجود دارد. در ناحیه‎ی تاگل‎های این دستگاه که در بالای صفحه در ناحیه‎ی نوتیفیکیشن‎ها قرار دارد نام و عکس شما اگر به حساب گوگل پلاس خود وارد شده‎ باشید یا به صورت دستی آن‎ها را تنظیم کرده ‎باشید، به نمایش در می‎آید. نظم این تاگل‎ها را می‎توانید تغییر دهید و آن‎ها را حذف یا اضافه کنید.

لیست آخرین اپلیکیشن‎ها (Recent Apps) عملا تغییر نداشته است. چون رام گوشی CyanogenMod است شما یک میانبر برای متوقف سازی تمامی اپلیکیشن‎ها در سمت راست بالای صفحه در اختیار دارد.

کشوی اپلیکیشن‎های این گوشی از 5 ردیف آیکون در صفحاتی که به طرفین قابل سوایپ هستند، تشکیل شده است.

منوی تنظیمات با منوی اصلی اندروید فرقی ندارد ولی یکسری گزینه‎ی اضافی به چشم می‎خورد.

به عنوان مثال CyanogenMod 11S زیر منوی تم‎ها را اضافه کرده است که امکان انتخاب تم‎ها، سبک‎ها، آیکون‎ها، فونت‎ها و حتی انیمیشن‎های بوت به شما داده می‎شود.

شما می‎توانید پیش نمایش از آن‎ها داشته باشید ولی فقط یک انیمیشن بوت به چشم می‎خورد.

امکان سفارشی سازی بسیاری از بخش‎های رابط کاربری وجود دارد.

گزینه‎های مورد نظر در زیرمنوی اینترفیس مربوطه قرار دارد و امکان سفارشی سازی نوار وضعیت، پنل تنظیمات سریع، کشوی نوتیفیکیشن و اضافه کردن حالت‎های دست به عنوان میانبر وجود دارد. سفارشی سازی حتی گسترده تر هم می‎شود به عنوان مثال می‎توانید انتخاب کنید که آیکون وضعیت باتری دایره‎ای باشد یا یک متن یا آیکون یا حتی آن را مخفی کنید.

همچنین می‎توانید انتخاب کنید که کلید‎های لمسی خازنی زیر صفحه‎ی نمایش به منظور منو، home یا برگشت به عقب باشند یا دکمه‎های سنتی روی صفحه‎ی نمایش برای به عقب برگشتن، home و آخرین اپلیکیشن‎ها را داشته باشید. انتخاب گزینه‎ی دوم کلید‎های خازنی و نور پشتی نسبتا کم نور آن‎ها را غیر فعال می‎کند.

ساعت‎های آرامش (خاموشی) قسمت دیگری از این سیستم عامل هستند.

چیزی شبیه به حالت Do Not Disturb و برای مدت زمان خاصی می‎توان آن را فعال کرد و نوتیفیکیشن‎های بسیار زیادی را در این وضعیت خاموش کرد. امکان بی صدا کردن تماس تمامی افراد یا اشخاصی خاص نیز دیده می‎شود.

دیگر بخش‎های این سیستم عامل قابلیت‎های پیام دهی امن (Secure Messaging) و محافظ حریم خصوصی (Privacy Guard) است.

مورد اول امکان پیام گذاری رمزنگاری شده بین دستگاه‎های CM 11 را می‎دهد و دومی به شما امکان این را می‎دهد که انتخاب کنید چه اطلاعاتی از دستگاه شما در اختیار اپلیکیشن‎ها قرار گیرد.

پردازنده و سخت افزار

وان پلاس 1 پرچم دار برتر سال 2014 در سایت OnePlus نامیده شده است و دارای عملکرد سخت افزاری برای نشان دادن آن است. دارای یک تراشه‎ی عالی Snapdragon 801 با پردازنده‎ 4 هسته‎ای 2.5 گیگاهرتزی Krait 400 و واحد پردازش گرافیکی Adreno 330 می‎باشد. دارای 3 گیگ رم است که اکثر کارهای سنگین را به راحتی مدیریت می‎کند.

مدیریت تماس و قابلیت تلفن زدن

دفتر تلفن همان چیزی است که قبلا در اندروید به عنوان مثال در Nexus 5 دیده بودیم یعنی اپلیکیشن People. نمای اصلی اپلیکیشن دارای کادر جستجو در بالا است که در میان دفتر تلفن شما و همچنین شرکت‎های محلی به جستجو می‎پردازد.

به عنوان مثال می‎توانی پیتزا تایپ کنید تا اطلاعات گوگل در مورد رستورانی که در مجاورت شما است را در اختیار داشته باشید.

یک ضربه‎ی آهسته روی بخش پایین سمت چپ گزارش تماس‎ها را در اختیار شما قرار می‎دهد و در وسط شماره گیر به همراه جستجوی هوشمند ظاهر می‎شوند. با آهسته ضربه زدن روی تصویر مخصوص هر لیست تماس پنجره‎‎ای باز می‎شود که دارای تب‎های گوناگون است. این تب‎ها شماره تلفن و ایمیل هستند با لیستی از شماره‎ها و آدرس‎های موجود. این تب‎ها را می‎توان به جناحین سوایپ کردن مرور کرد.

صفحه‎ی در حین تماس همان پیش فرض آندروید است. کیفیت تماس‎ها در این گوشی عالی است. میکروفون بلند و واضح است و گوشی از نظر سیگنال دهی مشکلی نداشت.

در تست‎هایی که به منظور بررسی کیفیت بلندگوی این گوشی گرفته شده است، صدا واضح و شفاف بوده است به استثنای اینکه بیس صدا بالا است. انتظار بیس عمیق داشتن از چنین اسپیکر‎های کوچکی اندکی معقول نیست.

این گوشی به هرحال در بین بلندترین دستگاه‎هایی است که تست شده است و بالاترین امتیاز را در حد عالی دریافت کرده است و بسیاری از سری HTC One بلند تر و LG G3 مطابقت می‎کند.

پیام دهی و ایمیل

گرچه اپلیکیشن Hangouts گوگل اپلیکیشن پیام دهی پیش فرض نیست. ولی اپلیکیشن Messenger این گوشی بسیار مشابه با آن است.

در آن گفتگو‎ها براساس موضوعات مختلف دسته بندی شده است و گفتگو با یک فرد ممکن است موضوعات مختلف داشته باشد، برخلاف Hangouts که تمامی گفتگو‎ها با یک فرد را یک محل نشان می‎دهد.

در رابطه با موضوع ایمیل، اپلیکیشن جیمیل و اپلیکیشن Email با همان عملکرد و ظاهر دیده می‎شوند. هر دو از چند اکانت پشتیبانی می‎کنند، ولی داشتن یک اینباکس کلی (برای تمامی اکانت‎ها) تنها در اپلیکیشن Email دیده می‎شود.

صفحه کلید گوگل اینجا هم به چشم می‎خورد و بر روی صفحه کلید‎ها بزرگی لازم را هم در حالت افقی و هم پرتره (حالتی که طول از عرض بیشتر است) دارا هستند.

همانند با همیشه امکان تایپ براساس اشارات انگشت نیز وجود دارد و بسیار مشابه با عملکرد دیده شده در صفحه کلید Swype است، یعنی کافی است انگشت خود را روی یک حرف به حرف دیگر سوایپ کنید، سپس انگشت خود را بعد از تکمیل هر لغت بلند کنید. طبیعا این ویژگی از قابلیت پیش بینی کلمات آندروید بهره می‎برد، بنابراین فقط کافی است روی کلماتی که صفحه کلید پیشنهاد می‎کند ضربه بزنید.

یک ضربه‎ آهسته روی بخش متن یک دسته را آشکار می‎کند که به نشان گر متن متصل است، چیزی دقیق تر و آسان تر که باعث می‎شود اصلاح اشتباهات آسان تر باشد.

دوباره آهسته ضربه زدن باعث ظاهر شدن گزینه‎هایی می‎شود یعنی انتخاب کلمه یا انتخاب تمام متن، و دو دسته ابتدا و انتهای متن انتخاب شده را نشان می‎دهند.

امکان تایپ صوتی هم بدون نیاز به اینترنت وجود دارد فقط کافی است فایل زبان مخصوص خود را برای استفاده‎ی آفلاین دانلود کنید.

ویدیو پلیر و گوگل پلی موزیک

ویدیو پلیر این دستگاه بسیار ساده است. در اپلیکیشن gallery جا گرفته است و دارای کنترل‎های توقف پخش و پلی کردن می‎باشد.

زمان مشاهده‎ ویدیو با هدفون گزینه‎هایی برای اضافه کردن افکت‎های صوتی و افکت‎های سه بعدی در اختیار خواهید داشت.

از پشتیبانی از زیرنویس متاسفانه خبری نیست. پلیر این گوشی قادر به پخش هر نوع فایل ویدیویی بود یعنی MKV, DivX, XviD, MP4, AVI, WMV و حتی آن دسته از فایل‎هایی که کانال صوتی AC3 و DTS داشتند. واقعا فوق العاده است!

این گوشی دارای یک موزیک پلیر یعنی Google Play Music می‎باشد. دارای اینترفیسی ساده به همراه منویی است که به سمت طرفین با سوایپ کردن باز می‎شود و به سمت لیست پخش‎، کتابخانه‎ی موزیک و صفحه‎‏ی تنظیمات و ویژگی جدید Listen Now هدایت می‎شود که سعی در شناسایی موزیکی که دوست داید را دارد و با تغییر تراک‎های موسیقی موزیک بعدی که ممکن است دوست داشته باشید را پیشنهاد می‎کند.

گوگل پلی موزیک همچنین در اختیار شما گزینه‎ای برای آپلود موزیک در سیستم ابری گوگل و استریم سازی آن روی دستگاه شما از طریق اینترنت خطتتان یا وای فای را می‎دهد. همچنین گزینه‎ای برای دانلود محتوا به داخل گوشی وجود دارد.

صفحه‎ی Now Playing از آهنگ‎های آلبوم هنری استفاده می‎کند و در اختیار شما میانبری برای دیگر آهنگ‎های هر هنرمند به همراه کلید‎های کنترلی پخش قرار می‎دهد.

در زمان استفاده از پلیر، نیمی از قفل صفحه‎ی نمایش را album art و اطلاعات آهنگی که در حال گوش دادن به آن هستید را اشغال کرده‎ است به همراه دکمه‎های اختصاصی برای کنترل پخش آهنگ. ناحیه‎ی نوتیفیکیشن همچنین به شما اجازه‎ی مدیریت آهنگ در حال پخش را می‎دهد.

رفتن به بخش تنظیمات اکولایزر باعث می‎شود با اپلیکیشن مجزایی به اسم AudioFX روبرو شوید.

در آنجا امکان سفارشی سازی اینکه صدا از کدام اسپیکر، هدست، USB، بلوتوث و وایرلس به گوش برسد وجود دارد که برای موقعیت‎های مختلف می‎توانید تنظیمات گوناگون را در نتیجه داشته باشید.

در این بخش شما گزینه‎های بیشتری در رابطه با بالا بردن میزان باس صدا و تنظیم صدا براساس اتاقی که در آن هستید، از یک هال گرفته تا یک اتاق کوچک، در اختیار دارید.

خروجی صدا

نگرانی که در رابطه با گوشی وان پلاس 1 وجود داشت این بود که با توجه به قیمت کیفیت صدا آنقدر دلنشین نباشد. ولی در تست‎هایی که از این گوشی با متصل کردن آن به یک آمپلی فایر خارجی گرفته شده است دقیقا برعکس نشان داده شده است. حجم صدای این گوشی هوشمند همراه به شکل بارزی بالا است و از هر تستی موفق بیرون آمده است.ولی به دنبال استفاده از یک جفت هدفون، کاهش چشم گیری صدا به تنها مقدار متوسط به چشم خورد و پاسخ‎های فرکانسی هر از چندگاهی ناپدید می‎شدند.

باتری

با در اختیار داشتن یک باتری 3100 میلی آمپر ساعت، این دستگاه از نظر عمر باتری نباید مشکلی داشته باشد ولی نتایج در دنیای واقعی موفق آمیز نیستند. با آنکه این گوشی توانست از عهده‎ی 20 ساعت مکالمه، نزدیک به 10 ساعت گردش در اینترنت و 11 ساعت پخش ویدیو بر آید، ولی مدیریت میزان مصرف باتری این گوشی در حالت انتظار در مقایسه با دیگر دستگاه‎ها مایوس کننده بود. با وجود این نقص، این دستگاه توسط امتیاز قابل توجه 66 ساعت را بین دو فاصله‎ی شارژ به دست آورد اگر روزی یک ساعت دستگاه را برای تماس، یک ساعت گردش در اینترنت و یک ساعت پخش ویدیو استفاده کنید. به هیچ وجه نتایج بدی نیست و شما می‎توانید یک روز کامل انتظار داشته باشید شارژ گوشی برای کار‎های سنگین دوام بیاورد، هرچی نباشد صفحه‎ی نمایش آن بسیار روشن و بزرگ است.

دوربین

وان پلاس 1 دارای یک دوربین عقب 13 مگاپیکسلی به همراه فلاش LED دوتایی برای کمک به عکاسی در شرایط نوری کم است. دوربین جلو نیز 5 مگاپیکسلی و مخصوص عکس‎های سلفی است. این گوشی دارای سنسور ساخت شرکت سونی Exmor IMX 214 1/3.06" است که در سری Oppo Find 7 هم پیدا می‎شود و زاویه‎ی بازشدگی دیافراگم آن f/2.0 است امکان عکاسی تصاویر با فرمت RAW و عکاسی با سرعت شاتر طولانی وجود ندارد. ولی عکاسی در حالت‎های HDR و پانوراما دیده می‎شود. اینترفیس این دوربین ساخت CyanogenMod است و دارای شاتر‎های مجازی بزرگ برای تصاویر ثابت و ویدیویی و پانورامایی و همچنین کنترل‎هایی برای جابجا شدن از حالت عکاسی به فیلم برداری وجود است.

حالت‎های عکاسی زیادی نظیر خودکار، HDR، Smart Scene و Beauty دیده می‎شود. گرفتن عکس سریع و آسان است و این گوشی سریع آن‎ها را ذخیره می‎کند و به تصویر بعدی می‎رود. مهم تر از همه کیفیت تصاویر فوق العاده است.

شما متوجه می‎شوید که سنسور دوربین تنها چیزی نیست که از Oppo Find 7 قرض گرفته شده است. پردازش تصاویر نیز کاملا مشابه است، تصاویر همگی طبیعی می‎باشند و اندکی سطوح نویز بیشتر از حد نرمالی که ما می‎بینیم برطرف شده است.

دقت تعادل سفید به وضوح دیده می‎شود و رنگ‎ها به نسبت موقعیت آن‎ها در دنیای واقعی اندکی بیشتر اشباع هستند. کنتراست بسیار چشم گیر است و تصاویر بسیار شفاف و شارپ به نظر می‎آیند.

محدوده‎ی پویا خوب است ولی در بعضی از تصاویر فوق العاده نیست. این گوشی تمایل دارد که سایه‎ها را به میزان کافی در معرض نور قرار ندهد ولی سایر بخش‎ها در معرض قرارگیری کافی با نور دارند. محدوده‎ی پویا به نظر تنها مشکلی واقعی در این گوشی است. بعضی از تصاویر نویز دارند، چیزی که بیشتر از حد معمول دیگر گوشی‎های هوشمند همراه پرچم دار دیده می‎شود ولی در عوض جزییات بالایی دارند.

اینجاست که بحث پردازش تصویر پیش کشیده می‎شود. این گوشی برای حفظ جزییات تا توانسته نویز را کاهش داده است. با آنکه باز هم بعضی از تصاویر نویز زیادی دارند ولی باز هم تصاویر ظاهر گوشی مانند، بیش از حد پردازش یافته‎ در بزرگنمایی 1:1 را دارا نمی‎باشند.

تصویر برداری به حالت HDR در روشن کردن مناطق تیره و کمتر در معرض نور قرار گرفته‎ی تصویر عملکردی خوب دارد ولی به یک مقدار مضحکی نیز میزان اشباع بودن یا شادابی عکس را افزایش می‎دهد. همین چیزی که در Oppo Find 7 شاهد آن بودیم و باید گفت رنگ‎های آبی و سبز بیشتر تحت تاثیر این امر قرار می‎گیرند.

تصویر برداری HDR

در رابطه با حالت‎های دیگر عکاسی، Macro mode دیده می‎شود که به شما اجازه می‎دهد اندکی با این گوشی به جسم مورد نظر خود نزدیک تر شوید و مقدار خوبی از جزییات نیز به همراه آن نمایش داده می‎شود.

تصویر برداری Macro

عکاسی در حالت پانوروما (سراسر نما) نیز در این گوشی آنقدر خوب نیست. کیفیت تصاویر گرفته شده پایین است و جزییات بسیار اندک می‎باشند. اگر از یک اپلیکیشن شخص ثالث استفاده کنید احتمالا نتیجه‎ی بهتری به دست می‎آورید.

در پایان باید گفت که دوربین این گوشی تصاویر خوبی تولید می‎کند. رزولوشن 13 مگاپیکسلی به اندازه‎ی کافی زیاد است و جزییات به اندازه‎ی کافی نمایان هستند. اندکی نویز وجود دارد ولی به خاطر سنسور نسبتا کوچک و رزولوشن بالا می‎باشد.

ضبط تصاویر با کیفیت 4K DCI برای اولین بار

گوشی OnePlus One تا می‎تواند از سنسور سونی و پردازنده‎ی Qualcomm استفاده کرده و ویدیوی با کیفیت 2160p 3840x2160px و سرعت 30 fps تولید می‎کند که دارای رزولوشن بالاتر و نسبت وسیع تر است که با سرعت سینمایی 24 fps پخش می‎شود.

این اولین حضور استاندارد 4K محبوب در یک گوشی هوشمند همراه است. امکان گرفتن ویدیو به حالت‎های محبوب دیگر نیز وجود دارد کیفیت 1080p با سرعت 30 fps و اسلوموشن با کیفیت 720p و سرعت 120fps یا 1080p با 60fps. سرعت هردو اندک ولی برای دومی این مقدار بیشتر است.

ویدیوی گرفته شده با وان پلاس 1 فوق العاده است. جزییات آن در شرایط نوری خوب فوق العاده است و اگر از سونی و سامسونگ بهتر نباشد به همان خوبی است. مجددا باید گفت محدوده‎ی پویا متوسط است و سایه‎ها اندکی کم در معرض نور قرار می‎گیرند. سایر چیزها بسیار روان اجرا می‎شوند و جزییات فوق العاده‎ای دارند.

ویدیو‎های فول اچ دی با سرعت 30 fps ولی آنقدر در بحث جزییات چشم گیر نیستند ولی باز هم خوب می‎باشند. دارای یک بیت ریت 19 Mbps خوب و سرعت پایدار 30 fps در تمامی مدت زمان ویدیو و یک کیفیت صدای استریوی 191 Kbps می‎باشند.

و در پایان به گرفتن ویدیوهای اسلوموشن با کیفیت 720p و سرعت 120 fps می‎رسیم.

این گوشی آن‎ها را با این سرعت می‎گیرد ولی با سرعت 30 fps پردازش می‎کند که برای مشاهده در کامپیوتر شخصی، تلویزیون یا هر صفحه‎ی نمایش دیگر عالی است.

این گوشی ممکن است بهترین گوشی هوشمند همراه از نظر گرفتن فایل‎های ویدیویی باشد ولی نه تنها به خاطر گرفتن ویدیو در حالت DCI 4K با سرعت سینمایی 24 fps و یک رزولوشن بالاتر، بلکه به خاطر کیفیت نهایی که بسیار عالی است. بیت ریت‎ها برای ویدیو‎های 4K بسیار بالا هستند و فریم ریت‎ها به مقدار کافی می‎باشند تا وقفه‎ها یا لکنت‎ها در ویدیو مشکلی نباشد.

مرورگر کروم

این گوشی دارای مرورگر کروم از پیش نصب شده است. اینترفیس آن شبیه به سایر اینترفیس‎های این مرورگر در گوشی‎های هوشمند همراه آندرویدی دیگر است یعنی تمیز و دارای طراحی مینیمال.

با باز کردن منطقه‎ تب‎‎ها با لیستی از تب‎ها مواجه می‎شویم که با یک سوایپ به سمت راست یا چپ می‎توانند بسته شوند.امکان گردش در اینترنت به حالت Private نیز وجود دارد.

یکی از توانمندی‎های این مرورگر توانایی همگام شدن بی نقص با نسخه‎ دسکتاپی‎اش، با استفاده از اکانت گوگل شما است.

یعنی شما در کامپیوتر خود یک مقاله را باز کرده و در گوشی موبایل خود آن را بخوانید. همچنین امکان همگام سازی سایت‎های مورد علاقه و بوکمارک‎ها نیز وجود دارد.

گوگل کروم دارای تنظیمات عالی برای سفارشی شدن نیز می‎باشد.

شما تقریبا تمامی جنبه‎های مختلف مرورگر وب خود را با انتخاب محتوایی که دوست دارید بار گذاری شود نظیر جاوا اسکریپت، تصاویر، کوکی‎ها و پاپ آپ‎ها می‎توانید کنترل کنید.

تنها نکته‎ی منفی عدم وجود Reading Mode بود که در دیگر پلت فرم‎ها دیده می‎شود چون خواندن مقاله‎ها در این حالت بسیار لذت بخش تر است و تمامی تبلیغات و بخش‎های زاید حذف می‎شوند.

دیگر اپلیکیشن‎ها

OnePlus One دارای فایل منیجر CyanogenMod است که به نسبت سایر فایل منیجر‎ها مفیدترین نیست به شما اجازه‎ی اعمال ساده‎ای نظیر کپی، پیست و حذف فایل‎ها و پوشه‎ها داده می‎شود ولی کل این اعمال نیاز مند ضربه‎های آهسته‎ و دکمه‎های منوی زیادی است. احتمالا در گوگل پلی استور به دنبال یک جایگزین بهتر باشید.

اپلیکیشن Torch بسیار ساده است و فلش LED دوتایی شما را تبدیل به یک چراغ قوه می‎کند. برخلاف سایر رقبا حتی اگر گوشی قفل باشد LED را روشن نگه می‎دارد.

ماشین حساب دوست داشتنی هم دیده می‎شود که کلید‎های بزرگ و راحتی دارد و با سوایپ به سمت چپ امکانات پیشرفته نیز دیده می‎شوند (جذر مربع، کروشه‎ها و غیره).

باز کردن اپلیکیشن ساعت در اختیار شما وقت محلی را می‎گذارد و شما می‎توانید شهر‎های مهم جهان دیگر را تا می‎توانید برای داشتن زمان آن‎ها به این اپلیکیشن اضافه کنید.

اپلیکیشن تقویم گوگل نیز به چشم می‎خورد و به 4 حالت می‎توان آن را دید یعنی روزانه، هفتگی و ماهانه و براساس موضوع روز. این اپلیکیشن علاوه بر تقویم محلی قدرت مدیریت چند تقویم آنلاین دیگر را نیز دارد.

شما می‎توانید برای هر رخداد چند یادآور اضافه کنید و در بین آن‎ها به جستجو بپردازید. اخیرا گوگل امکان رنگی کردن وقایع هم اضافه کرده است که به طبقه بندی وظایف کمک می‎کند.

OnePlus One دارای Screencast است که به شما امکان ضبط ویدیو در هنگام استفاده از دستگاه را می‎دهد و می‎توانید با نظرات خود آن را کامل کنید. این ویدیو‎ها سپس در گالری شما با گزینه‎ای برای آپلود در یوتیوب یا به اشتراک گذاری یا بعدا مشاهده کردن، ذخیره می‎شوند.

با به طرف بالا سوایپ کردن از روی هر دکمه‎ی مسیریابی یا با استفاده از نگاه داشتن و دکمه‎ی خازنی Home، می‎توان Google Now را فعال کرد که با اکانت گوگل شما یکپارچه شده و شما می‎توانید به اعمال روزمره‎ی خود، جستجوها در اینترنت، ایمیل و غیره دسترسی داشته باشید و اطلاعاتی در اختیار شما براساس نیاز‎ها و علاقه‎ مندی‎های تان قرار می‎گیرد.

از جمله این اطلاعات می‎تواند محل پارک شما، امتیاز‎ها تیم‎های مورد علاقه تان و پیش بینی هوا باشد. همچنین دارای یک ویجت مخصوص صفحه‎ی Home یا قفل صفحه‎ی نمایش است.

امکان مسیریابی هوایی با استفاده از اپلیکیشن Google Maps صورت می‎گیرد که با تراشه‎ی GPS/GLONASS داخلی این گوشی به خوبی جفت و جور می‎شود. امکان مسیریابی بر طبق هدایت صوتی به همراه اطلاعات حمل و نقل عمومی تا جایی که این اپلیکیشن پشتیبانی می‎کند، وجود دارد.

سایر بسته‎ی نرم افزاری این گوشی شامل گوگل پلی می‎شود. شاهد تغییر خاصی نبوده است و تمامی اپلیکیشن‎های مورد نیاز شما چه پولی چه رایگان را در خود دارد.

در انتها

دستگاهی که در هر زمینه موفق باشد معمولا قیمت بالایی دارد ولی وان پلاس 1 دستگاهی عالی حتی با قیمتی بهتر است.

از آن دست گوشی‎هایی است که اگر سورپرایز دوست داشته باشد شما را ناامید نمی‎کند. با در اختیار داشتن رام CyanogenMod این گوشی قدرت سفارشی شدن بالایی دارد.

اگر اندازه‎ی آن مشکلی برای شما ندارد باید بگوییم که دراین گوشی با قیمتی اندک سخت افزار فوق العاده‎ای دیده می‎شود. این گوشی در اختیار شما تراشه‎ی Snapdragon 801، 3 گیگ رم، ضبط ویدیو با کیفیت 4K، یک صفحه‎ نمایش فول اچ دی 1080P و فضای ذخیره سازی فوق العاده 64 گیگی قرار می‎دهد که از هر نظر عالی می‎باشند.

جدا از این رابط کاربری این گوشی واقعا روان است، چیزی که از ترکیب آندروید محض و CyanogenMod انتظار می‎رود، صفحه‎ی نمایش شفاف و عالی است، باتری عملکردی خوبی دارد و دوربین چیزی جز عالی نیست. اسپیکر‎ها فوق العاده صدایی بلند بیرون می‎دهند و سخت افزار این گوشی بیشتر از قیمت خود آن ارزش دارد.

ویژگی‎های اصلی

▲ صفحه‎ نمایش خازنی 5.5 اینچی LCD یا وضوح 1080x1920 پیکسلی
▲ سیستم عامل اندروید 4.4.2، سیستم عامل CyanogenMod 11s
▲ دوربین اصلی  13 مگاپیکسلی
▲ دو اسپیکر (استریو نیستند)
▲ باتری 3100 میلی آمپر ساعتی
▲ قابلیت حذف نویز و سر و صدا با استفاده از میکروفن اختصاصی برای مکالمه بهتر
▲ قیمت عالی
▲ قاب‎های پشتی قابل تعویض (از جمله قاب‎های چوبی)

معایب اصلی

▼ موجودی محدود، خرید براساس سیستم دعوت نامه‎ای
▼ بدون هدفون در بسته بندی مخصوص فروش
▼ ویدیو‎های 60fps سرعت نرمالی ندارند (همگی آهسته هستند)
▼ فاقد رادیو FM
▼ فاقد پورت اینفرارد
▼ فاقد اسلات microSD
▼ اسپیکر‎ها تنها از نوع مونو هستند
▼ فروش تنها به صورت آنلاین