نقد و بررسی گوشی OnePlus X
در ابتدا
گوشی وان پلاس X یک گوشی پرچم دار دیگر بر خلاف OnePlus 2 نیست. در عوض کمپانی OnePlus تصمیم گرفته است اندکی از دنیای گوشیهای هوشمند همراه در ردهی بالای بازار فاصله گرفته و یک گوشی متوسط بی نظیر هم از نظر عملکرد و هم ظاهر در اختیار ما قرار دهد.
نمای خارجی این گوشی تا جای ممکن عالی است، یک قالب فلزی به همراه یک پنل شیشهای دو لایه که اسم آن Onyx Black است در این گوشی به چشم میخورد.
صفحهی نمایش آن 5 اینچی و از نوع AMOLED با کیفیت 1080p است و خود گوشی از تراشهی Snapdragon 801 به همراه 3 گیگ رم بهره میبرد. ممکن این تراشه اندکی قدیمی باشد، ولی هنوز هم برای این گوشیهای با این محدودهی قیمتی مناسب است و به خوبی از هستههای خود استفاده میکند. بخش دوربین شامل یک سنسور اصلی 13 مگاپیکسلی به همراه تشخیص حالت AF و یک دوربین جلوی 8 مگاپیکسلی است.
تنها شکایتی که از تراشهی Snapdragon 801 میتواند عدم پشتیبانی از پردازندهی 64 بیتی است.
در بخش پشتیبانی از شبکهها هم عدم پشتیبانی از شبکههای وای فای 5 GHz به چشم میخورد و همچنین قابلیت سخت افزاری NFC و پشتیبانی از شارژ سریع را نداریم. هیچکدام از اینها چیز جدی نیست ولی باید آنها را در نظر داشت.
محتویات جعبه فروش وان پلاس ایکس
این گوشی در یک جعبهی کاغذی فشرده قرار گرفته است که دارای یک کابل microUSB و یک توپی شارژر 2A است. اگر دقت کنید یک ضربه غیر لاستیکی هم درون جعبه روی پایههای کاغذی دیده میشود که دارای ابزار بیرون آوردن بخش سیم کارت است.
طراحی و کیفیت ساخت
گوشی وان پلاس x از صفحهی نمایش 5 اینچی به همراه مواد پرمیوم و عالی ساخته شد هاست. ابعاد آن 140x69x6.9 میلی متر است که حدود 6 میلی متر کوتاه تر، 2 میلی متر باریکتر و به اندازهی یک تار مو نازک تر از One A8 است. این گوشی همچنین با در اختیار داشتن وزنی برابر با 138 گرم سبک است.
وان پلاس ایکس یک گام به عقب در رابطه با تمرکز محض این کمپانی بر ویژگیها به شمار میرود و این توجه به سمت طراحی معطوف شده است. و شما دقیقا شاهد تلاشی که این کمپانی در طراحی این گوشی داشته است، هستید.
هم مدل دارای قاب پشتی سرامیکی و هم شیشهای دارای یک قالب فلزی آنودایزی شده هستند که 17 شیار برش خوردهی کوچک در امتداد لبهها دیده میشود. این برشها کوچک هستند و باعث میشود یک حالت مضرس به گوشی داده شود و در دست گرفتن آن بسیار عالی باشد. بخش جلویی این گوشی با محافظ صفحهی نمایش 2.5 اینچی نوع Gorilla Glass 3 پوشیده شده است و باعث شده ظاهر این گوشی نازک تر به نظر اید.
مدل معمولی black onyx از شیشه و لبههای خمیده تشکیل شده است. نوع سرامیکی نیز تقریبا مشابه است ولی لبهها خمیده نیستند بلکه به صورت نامتقارن برش خوردهاند.
این کمپانی میگوید 10000 عدد به صورت محدود از مدل سرامیکی ساخته شده است و قالب گیری آنها از عنصر زیرکونیا بوده است و 25 روز ساخت آن طول میکشد.
این مدل دارای لبههای زاویه دار برجسته تری همانطور که اشاره کردیم است.
با آنکه فرآیند پشت ساخت این گوشی واقعا جالب است و مادهی مذکور به مراتب از شیشه محکم تر است ولی در حقیقت تشخیص این دو مدل واقعا سخت است بویژه در شرایطی که نور اندک است.
در دست گرفتن این گوشی تجربهی شیرینی بود و به لطف قالب فلزی به خوبی در دست جا میگیرد. این گوشی بسیار جمع و جور، سبک وزن است و لبههای صفحهی نمایش به شکل شگفت آوری نازک است.
گوشی OnePlus X در دست لیز میخورد ولی قالب فلزی باعث میشود در دست گیری آن خوب باشد و به خوبی در دست جا گیرد، به خوبی میتوان با یک دست با این گوشی کار کرد.
کلیدهای کنترل
بخش جلوی دستگاه صفحهی نمایش 5 اینچی را در مرکز دارد. بالای آن بلندگو، دوربین جلو، سنسورها، و یک LED کوچک مخصوص نوتیفیکیشنها در سمت راست بالا قرار دارد.
زیر صفحه نمایش سه دکمهای که عملا دیده نمیشوند یعنی Home، Back و Overview قرار دارند. این کلیدها نور پشتی ندارند و علامتهایی که به آنها اختصاص داده شده است را تنها در نور روشن میبینید.
دو دکمهی Back و Overview با خطوط ساده علامت گذاری شدهاند و شما عملکرد آنها را از بخش تنظیمات میتوانید جابجا کنید.
حتی میتوانید با دوبار ضربه زدن یا ضربه زدن و نگه داشتن بر روی هرکدام از سه کلید اعمال خاصی را به آنها اختصاص دهید.
در سمت راست گوشی شاهد دکمههای کنترل حجم صدا و پاور هستیم. در همان اطراف بخش مربوط به وارد کردن سیم کارت است که یا میتوان دو سیم کارت با قطع نانو استفاده کرد یا یک سیم کارت با قطع نانو و اسلات دیگر برای microSD باشد.
شاهد وجود Alert Slider در سمت چپ گوشی مشابه با وان پلاس 2 هستیم که سه پروفایل صوتی برای آن تعیین شده است: بدون صدا، نوتیفیکیشنهای اولویت داده شده و تمامی صداها.
در بالا جک هدفون را داریم و در پایین پورت microUSB، میکروفون و یک بلندگو.
لنزهای دوربین 13 مگاپیکسلی و فلش LED تک رنگ در پشت قرار گرفتهاند و هم رنگ با شیشه هستند و باعث شده است یک ظاهر هموار و یکنواخت به وجود آید.
صفحه نمایش
گوشی OnePlus X دارای یک صفحهی نمایش 5 اینچی از نوع AMOLED است که برای چنین گوشی متوسط قیمتی عالی است. این پنل نمایش دارای یک رزولوشن با کیفیت بالای 1080p با تراکم پیکسلی 441ppi است. با آنکه اعداد آنقدر جابجا کنندهی رکوردها نیستند ولی پیکسلها و ماتریکس Diamond PenTile غیر قابل تشخیص با چشم غیر مسلح هستند.
به لطف تکنولوژی AMOLED رنگهای مشکی عمق خوبی دارند و شفافیت رنگها به خوبی حفظ شده است.
در رابطه با بحث حداکثر میزان روشنایی این گوشی به حداکثری دیگر گوشیهای دارای پنلهای AMOLED روشن نیست.
حداقل روشنایی در این گوشی 3.3nits است که باعث میشود در محیطهای تاریک چشم شما آزار نبیند.
امکان مشاهدهی صفحهی نمایش و اتفاقات روی آن از زوایایی مختلف عالی است و این گوشی شما را مایوس نمیکند به طوری که در بازترین یا بسته ترین زوایا هم کنتراست و رنگها حفظ میشوند و باید گفت یکی از کمترین پنلهای منعکس کنندهای است که تا بحال دیدهایم.
باتری وان پلاس ایکس
وان پلاس X دارای یک باتری غیر قابل تعویض 2525 میلی آمپر ساعت است که بالاتر از حد متوسط یک گوشی هوشمند همراه 5 اینچی با کیفیت 1080p است. با اینحال در تستهای گرفته شده از این گوشی باتری آن معجزه نکرد و ترکیب یک باتری نسبتا خوب و تراشه قدیمی نتایج درخشانی به دست نمیدهد.
زمان مکالمه تنها 16 ساعت بود که باید بگوییم باز هم خوب است ولی تنها 7 ساعت پخش ویدیو و حتی کمتر از آن گردش در اینترنت چیزی نیست که بابت آن خوشحال باشیم. مدت زمانی که باتری این گوشی توانست در حالت انتظار دوام بیاورد 54 ساعت بود.
قابلیت برقراری اتصال و پشتیبانی از شبکهها
به لطف مودم آنبورد تراشهی Snapdragon 801، این گوشی از باندهای زیادی از شبکهی LTE پشتیبانی میکند که شامل LTE Cat. 4 نیز میشود (حداکثر سرعت دانلود 150Mbps و آپلود 50Mbps).
همچنین قابلیت اتصال GSM 4 باند و 4 یا 5 باند 3G با پشتیبانی از HSPA را دارد.
سایر قابلیتهای اتصال بیسیم شامل باند دوتایی Wi-Fi b/g/n و وای فای دایرکت میشود. خبری از پشتیبانی از باند دوتایی وای فای متاسفانه ولی نیست.
از بلوتوث 4.0 و سرویسهای GPS و GLONASS نیز پشتیبانی میشود و البته شاهد رادیو FM نیز هستیم. از طریق پروتکل Miracast نیز میتوان صفحهی نمایش را منعکس کرد ولی NFC دیده نمیشود.
یک پورت micro-USB 2.0 با پشتیبانی از MHL در انتهای گوشی قرار گرفته و به شما اجازه میدهد ویدیوهای خود را روی تلویزیونهایی که از این قابلیت پشتیبانی میکنند استریم کنید.
امکان اتصال فضای ذخیره سازی اکسترنال نیز وجود دارد. یک جک استاندارد هدفون 3.5 میلی متری نیز به شما اجازه میدهد هدفون مورد انتخاب خود را متصل کنید.
Oxygen OS 2.0 در راس آندروید 5.1.1 به عنوان رابط کاربری قرار گرفته است
گوشی وان پلاس 1 دارای سیستم عامل سیانوژن مد بود, ولی آنها تحت شرایط بازار تصمیم گرفتند از یک لانچر اندرویدی خاص خودشان استفاده کرده و به کل سیانوژن را فراموش کنند.
اینطوری بود که سیستم عامل اکسیژن متولد شد و اولین نسخهی 2.0 آن را در OnePlus 2 شاهد بودیم.
لانچر اکسیژن هدف دارد که یکسری از تجربیات مربوط به آندروید وانیلی را افزایش داده و به همراه آن یک سری ترفندهای نرم افزاری هم داشته باشد.
امکان پیکربندی کلیدهای خازنی فراهم شده است به همراه یکسری حالات دست جالب و سفارشی سازی پیشرفتهی رابط کاربری.
اکثر اینترفیس اندروید حفظ شده است به طوری که طراحی متریال و ساختار آیکونها چیزی است که در آندروید آب نبات چوبی شاهد آن برای اولین بار بودیم. شاید کاربران خوشحال شوند زمانی که بشنوند کمپانی OnePlus در بحث مربوط به صفحات Home و بخشهای بصری منو تقریبا تغییری اعمال نکرده است.
زمانی که صفحهی نمایش این گوشی خاموش است کاربران از 4 اشارهی دست جالب میتوانند استفاده کنند. دوبار ضربه زدن برای روشن شدن گوشی، کشیدن حرف O برای باز کردن دوربین، کشیدن حرف V برای خاموش یا روشن کردن چراغ قوه و < > برای عقب و جلو کردن آهنگ.
قفل صفحهی نمایش همانند با همیشه است نوتیفیکیشنهای از دست رفته را نشان میدهد. یک سوایپ به سمت چپ یا راست دوربین یا شماره گیر را باز میکند.
این گوشی دارای ویژگی جدیدی به اسم Ambient display است که بسیار مشابه با Glance screen نوکیا است. یک ساعت سفید و یک متن کوتاه در رابطه با نوتیفیکیشن (اگر نوتیفیکیشنی باشد) را روی صفحه نمایش خاموش شما نشان میدهد.
به خاطر استفاده از تکنولوژی AMOLED زیاد از باتری استفاده نمیشود. شما میتوانید یا انتخاب کنید که زمانی که نوتیفیکیشن دارید صفحهی نمایش به این نحو آن را نشان دهد، یا زمانی که دست شما در مجاورت صفحهی نمایش است به صورت یک پنجرهی پاپ آپ آن را نشان دهد.
لانچر اکسیژن دارای ویژگی به اسم Shelf است که آخرین صفحهی home سمت چپ گوشی شما را اشغال میکند. Shelf محلی است برای اطلاعات هواشناسی، لیست تماس مورد علاقهی شما و اپلیکیشنهایی که بیشتر از همه استفاده شدهاند و شما همچنین میتوانید ویجتها را اینجا اضافه کنید یا تصویر هدر را تغییر دهید.
شما از طریق منوی تنظیمات صفحهی home میتوانید آن را فعال یا غیر فعال کنید.
ناحیهی نوتیفیکیشن برای خود اندروید آب نبات چوبی است و با یک سوایپ به سمت پایین بر روی هر بخشی از صفحهی home میتوان به آن دسترسی داشت. یک سوایپ بیشتر یا سوایپ دو انگشتی باعث نمایان شدن تاگلهایی میشود که شامل وای فای، بلوتوث، Airplane mode، چرخش خودکار صفحه، چراغ قوه، موقعیت یابی فعال/غیرفعال میشود. همچنین امکان تنظیم میزان روشنایی صفحهی نمایش و رفتن به منوی تنظیمات نیز وجود دارد.
نوتیفیکیشنها همچنین دارای یک ویژگی جالب خود از سیانوژن هستند به طوری که در کنار دکمه به اشتراک گذاری یک گزینه پاک کردن هم دیده میشود تا بعد از به اشتراک گذاری فورا آنها را پاک کنید.
app switcher دارای یک اینترفیس کارت مانند جالب است که به شما اجازه میدهد اپلیکیشنی که میخواهید را با به سمت بالا یا پایین سوایپ کردن انتخاب کنید.
شما میتوانید اپلیکیشنها را به سمت راست یا چپ سوایپ کردن یا توسط فشار دادن یک دکمهی اختصاصی در گوشهی سمت راست بالای هر کارت ببندید. هر تب کروم حالا به عنوان یک کارت جدید نیز ظاهر میشود. گزینهای هم برای بستن تمامی اپلیکیشنهای معلق یا باز شده وجود دارد.
با ضربه زدن و نگاه داشتن ضربه روی دکمهی Home نیز میتواند Google Now را احضار کرد.
کمپانی OnePlus یکسری توییکهای مخصوص خود را برای رابط کاربری لحاظ کرده است، شما میتوانید کلیدهای منو و app switcher را جابجا کنید، با ضربه زدن و نگه داشتن و دوبار ضربه زدن نیز اعمال خاصی برای آنها اختصاص دهید.
رنگهای LED نوتیفیکیشن نیز قابل پیکربندی است. هر دکمه دارای لیستی از چیزهایی است که شما میتوانید برای اعمال گوناگون انجام دهید.
همچنین یک پشتیبانی بومی برای کنترل مجوزهای اپلیکیشنی به چشم میخورد.
میتوانید وارد بخش تنظیمات شوید، مجوزهای هر اپلیکیشن را چک کنید و اگر میخواهید تعدادی از آنها را غیرفعال کنید.
مورد آخر وجود گزینهای برای استفاده از یک تم تاریک برای آندروید است که رنگ آن را براساس سلیقهی خود میتوانید انتخاب کنید.
دیگر اپلیکیشنها
گوگل کروم جای شگفتی ندارد که مرورگر پیش فرض است و از طراحی مترایل بهره میبرد.
ابزارهای معمول سازماندهی نیز به چشم میخورند نظیر تقویم گوگل، یک ماشین حساب جالب و اپلیکیشن ساعت. یک اپلیکیشن فایل منیجر کامل هم دیده میشود.
اپلیکیشنهای Navigation و نقشههای گوگل به همراه بستهی آفیس گوگل با پشتیبانی از صفحههای گسترده و اسناد نیز از پیش نصب شده هستند.
پردازنده
این گوشی دارای تراشهی Snapdragon 801 با سه گیگ رم LPDDR3 است. روی کاغذ چنین چیزی هیجان انگیز است ولی دقیقا این گوشی یک دستگاه پرچم دار نیست. با اینحال گوشیهای دارای این تراشه در تستهای بنچمارکی که گرفته میشوند در ردههای بالایی قرار میگیرند.
در یک تست بنچمارک گرفته شده عملکرد چند هسته از 4 هستهی Krait 400 قدرت رقابت را ندارد.
در مورد واحد پردازش گرافیکی هم باید گفت زمانی Adreno 330 در بین گوشیهای هوشمند همراه 2014 به خوبی به عنوان یک پرچم دار خودنمایی میکرد و واقعا برای یک صفحهی نمایش 1080p عالی بود و در رابطه با OnePlus X هم اینچنین نیست. از موتور OpenGL ES 3.1 ولی پشتیبانی نمیکند و همین باعث میشود دوام آن تا چند سال دیگر نباشد. ولی در تستهایی که از صفحهی نمایش و بخش گرافیکی این گوشی گرفته شده نتایج قابل قبول بودند.
گوشی OnePlus X واقعا از نظر عملکرد نمایش قابل قبولی دارد. ممکن است تراشهی آن کمی قدیمی به نظر آید ولی چون جزو تراشههای سری 800 است هنوز قدرت لازم را دارد. این گوشی عملکرد روانی داشت و اپلیکیشنها سریع اجرا شدند.
کیفیت صدا ناامید کننده است
وان پلاس ایکس در تست صدای ما شروع بی نظیری داشت. این گوشی بهترین پاسخ فرکانسی یا هرگونه انحراف را زمان اتصال به یک آمپلی فایر خارجی فعال را نداشت ولی این موارد چیزی نیستند که نشود بدون آن زندگی کرد. بلندی حجم صدا بالاتر از حد متوسط است و از نظر شفافیت امتیازی عالی میگیرد.
به دنبال وصل کردن یک جفت هدفون ولی همه چیز برعکس میشود.
حجم صدا کاهش دارد، یک نوع انحراف صدا به وجود میآید و طبق معمول افزایش در نویز القایی استریویی را مشاهده میکنیم.شاید صدا دوستان, زمان خرید این گوشی باید بیشتر فکر کنند.
دوربین 13 مگاپیکسلی بد نیست ولی سخت می شود آن را درخشان نامید
گوش وان پلاس ایکس دارای یک دوربین 13 مگاپیکسلی در عقب و یک دوربین 8 مگاپیکسلی در جلو است.
دوربین اصلی از یک سنسور ISOCELL گفته میشود استفاده میکند که باعث بهبود کیفیت رنگ، شارپ بودن و محدودهی پویا در مقایسه با سنسورهای معمولی BSI میشود. همچنین یک سیستم فوکوس خودکار ترکیبی دارد که از قابلیت تشخیص فاز استفاده میکند.
برخلاف برادر بزرگترش یعنی OnePlus 2، خبری از پایدارسازی اپتیکال تصویر، فوکودس خودکار لیزری یا ضبط ویدیو با کیفیت 4K نیست. این گوشی تنها ویدیوهایی با کیفیت 1080p میگیرد.
لانچر اکسیژن یک اپلیکیشن سفارشی دوربین دارد که اینترفیسی تمیز و یکسری تنظیمات اندک دارد. حالتهای موجود درست نظیر OnePlus 2 عبارتند از Photo, Video, Panorama, Slow Motion و تایم لپس.
برای بخش گرفتن تصاویر ثابت حالتهای پیشرفتهای نظیر HDR، Beauty و Clear Shot دیده میشود.
در حالت Clear Shot، 10 تصویر گرفته میشود و آنها برای ایجاد یک تصویر با کیفیت تر به شکل یک تصویر ترکیب میشوند.
رابط کاربری دوربین
برخلاف وان پلاس 2، خبری از وقفه زمان گرفتن تصاویر در شرایط نوری کم نیست ولی حالت Clear Shot و HDR بعد از هر تصویر نیاز به زمان بیشتری برای پردازش تصویر داشتند. نمونههای گرفته شده با این دوربین به اندازهی کافی جزییات داشتند و تعادل سفید و رنگها همیشه دقیق بودند.
زمان مشاهدهی تصاویر با زوم بالا، سطوح نویز به نظر از حالت نرمال بیشتر میآمد و محدودهی پویا نیز آنقدر چشم گیر نیست.
به طور کلی، کیفیت تصویر بسیار بهتر به نسبت Oppo R7 است ولی به نسبت Xperia M5 به عنوان مثال بدتر است. Meizu m2 Note با همین قیمت تصاویر بهتری میگیرد.
دوربین جلو تصاویر سلفی خوبی میگیرد با آنکه زمان پردازش تصویر به نظر رنگهای پوست روشن تر انداخته میشود و ابروها و چشمها روشن تر هستند.
ویدیوهای 1080p که تنها کیفیتی متوسط دارند
این گوشی قابلیت ضبط ویدیو با کیفیت 4K را ندارد حتی با آنکه این تراشه از این قابلیت پشتیبانی میکند. ویدیوهای گرفته شده با این گوشی روان و محدودهی پویا محدود است ولی در نمونههایی که با این گوشی گرفته شد این امر مشخص است. جزییات نیز در سطح بالایی نیستند و بخش ضبط ویدیو جزو قوی ترینهای موجود در بازار یقینا نیست.
در انتها
گوشی OnePlus X به آن هدفی که قصد داشته است میرسد یعنی یک گوشی حد واسط به یاد ماندنی برای هر فردی که آن را خریده است.
از تکنولوژی عالی بهره میبرد و صفحهی نمایش AMOLED رزولوشن بالای آن بسیار زنده است، تجربهی استفاده از دوربین در حالت مناسبی قرار دارد و یک بسته کامل پشتیبانی کننده از قابلیتهای اتصالی و شبکهها دیده میشود.
بهتر از همه قیمت این گوشی است.
درست است این گوشی یک جلاد پرچم دار نیست ولی ظاهر و قیمتی عالی دارد که بیشتر از همه این دو در فروش یک گوشی میتوانند نقش داشته باشند.
عملکرد باتری روان است و مهارتهای تصویر برداری این گوشی قدرت لازم را دارد. باید اعتراف کنیم همه چیز در خدمت این بودند که بهترین نتایج با این گوشی گرفته شود.
تنها نگرانی نبود پشتیبانی تراشهی این گوشی از سخت افزار 64 بیتی است و با آنکه تکنولوژی این تراشه در بازار جدید نیست و همین الان هم استفادهی گستردهای از آن میشود، ولی هنوز هم این تراشه قدرت این را دارد که آن تفاوت واقعی که بابتش طراحی شده است را ایجاد کند. چند سالی باید طول بکشد تا بخشهای داخلی این گوشی را بتوان قدیمی به شمار آورد.
ویژگیهای کلیدی
▲ قالب فلزی و بخش پشتی سرامیکی/شیشهای
▲ صفحه نمایش 5 اینچی از نوع AMOLED با کیفیت 1080p و محافظ صفحهی نمایش Corning Gorilla Glass 3
▲ پردازندهی 4 هستهای
▲ 3 گیگابایت رم
▲ دوربین اصلی 13 مگاپیکسلی
▲ دوربین جلو 8 مگاپیکسلی
▲ سیستم عامل Oxygen 2.1 براساس اندروید 5.1.1
▲ حافظه داخلی 16 گیگابایتی
▲ دو سیم کارته
▲ پشتیبانی از شبکه 4G
▲ قابلیت حذف نویز و سر و صدا با استفاده از میکروفن اختصاصی برای مکالمه بهتر
▲ قیمت مناسب
▲ باتری 2525 میلی آمپر ساعت
معایب اصلی
▼ عدم پشتیبانی از قابلیت شارژ سریع و باتری غیر قابل برداشتن است
▼ پردازنده 64 بیتی نیست
▼ در بخش اتصالات عدم پشتیبانی از باند دوتایی وای فای و NFC دیده میشود
